Profil maszyny: Leopard 2PL

• Historia

 W momencie przejęcia przez Wojska Lądowe na uzbrojenie pierwszych czołgów Leopard 2A4 w 2002 roku z zasobów Bundeswehry, wiadome było, że ich modernizacja to konieczność, jednak pierwsze prace nad opracowaniem planu, jak i zakresu ich modernizacji ruszyły dopiero w połowie roku 2012. Opracowano wtedy przez Dowództwo Wojsk Lądowych wstępne wymagania dotyczące modernizacji czołgów Leopard. Programowi nadano nazwę Leopard 2PL. W wyniku prowadzonych prac określono dwa warianty modernizacji.

 Pierwsza, podstawowa, obejmowała wprowadzenie elektrycznego napędu wieży i stabilizacji armaty, montaż APU, modernizacje układu optoelektronicznego poprzez m.in. zamontowanie nowych kamer termowizyjnych, modernizację stanowiska kierowcy oraz nowy pakiet ochrony przeciwwybuchowy, przeciwpożarowy jak i przeciwminowy. Wariant drugi, bardziej rozszerzony, oprócz prac proponowanych w pierwszej wersji modernizacyjnej, rozszerzony był o system zarządzania walką BMS, montaż zdalnie sterowanego modułu strzeleckiego na wieży czołgu, nowe rodzaje amunicji i układ klimatyzacji przedziału kierowcy i bojowego oraz modernizację bloku chłodzenia elektroniki. Pierwotny harmonogram prac zakładał, że cały proces prac podzielony zostanie na pięć etapów. W pierwszym etapie na rok 2016 przewidywano przygotowanie całej infrastruktury i potrzebnych do modernizacji zasobów. Drugi etap przewidywał że od listopada 2016 roku do końca 2017 zostaną wykonane demontażów maszyn i przygotowanie ich do procesu modernizacyjnego, zaś w etapie trzecim przypadającym na rok 2018 transfer technologii oraz szkolenia personelu na partii próbnej czołgów. Od czerwca 2018 do marca 2019 roku rozpocząć się miał proces rozpoczęcia produkcji i dostarczenie do odbiorcy partii przed seryjnej maszyn, a ostatni piąty etap trwający od stycznia 2019 do listopada 2020 rozpocząć się miała seryjna modernizacja maszyn i dostawy (tylko maszyny z pierwszej umowy, czyli 128 sztuk).

 Natomiast pierwotny proces modernizacji przewidywał, że prototyp w liczbie 1 sztuki dostarczony zostanie do III kwartału 2018 roku, partia próbna w ilości 5 sztuk (proces szkolenia polskich specjalistów i transferu technologii) wykonana w Niemczech dostarczona zostanie do końca 2018 roku, partia próbna obejmująca 12 maszyn wykonana już na terenie Polski dostarczona zostanie do końca I kwartału 2019, a produkcja seryjna pozostałych maszyn z umowy podstawowej ma zostać zrealizowana od II kwartału 2019 do III kwartału roku 2020. Leopard 2PL to czołg podstawowy III generacji, powstały w wyniku prowadzonej modernizacji czołgów Leopard 2A4, znajdujących się na wyposażeniu Wojsk Lądowych, przy współpracy firm Polskiej Grupy Zbrojeniowej i Rheinmetall Landsysteme.

 Czołg przeznaczony jest do opanowania i utrzymania terenu, oraz wspierania ogniem z broni pokładowej działań pododdziałów zmechanizowanych i zmotoryzowanych, w każdych warunkach atmosferycznych, zarówno w dzień jak i w nocy. W wyniku prowadzonych prac opracowane dwie wersje pojazdów. Standardową Leopard 2PL, która dostarczana jest obecnie do wojska oraz Leopard 2PLM1, która powstała na mocy decyzji zamawiającego z 2018 roku. Za wykonanie prototypu wersji Leopard 2PLM1 jest odpowiedzialny partner niemiecki. Pojazd został dostarczony w styczniu 2021, zaś jego testy rozpoczęły się w lutym 2021. Różnice w konfiguracji czołgów w wersji Leopard 2PL i Leopard 2PM1 polegają na wyposażeniu maszyn w wersji 2PLM1 w system aktywnego chłodzenia przedziału elektroniki EGPT, system zabezpieczający elektronikę wieży przed spadkiem napięcia podczas rozruchu, modyfikację trybów pracy dalmierza laserowego, dodatkowe gniazdo do ładowania akumulatorów oraz funkcję PIX pozwalającą dowódcy na automatyczny obrót głowicy optoelektronicznej urządzenia obserwacyjno-celowniczego PERI na pozycję „godziny szóstej” i „dwunastej” względem kadłuba maszyny. Modernizacja Leopardów 2A4 do standardu 2PL obejmuje wzmocnienie odporności balistycznej wieży do poziomu przewyższającego maszyny w wersji Leopard 2A5. Dookoła wieży pojazdu zamontowane są dodatkowe, zewnętrzne moduły pancerza.

Nie zdecydowano się na dopancerzenie kadłuba i podwozia pojazdu z powodu znaczącego wzrostu masy oraz redukcji kosztów. Wewnątrz pojazdu zamontowano specjalne wykładziny przeciwodpryskowe, chroniące załogę wewnątrz pojazdu przed odpryskami i odłamkami pancerza w razie przebicia bądź trafienia. Podstawowym uzbrojeniem czołgu pozostała dalej armata gładkolufowa Rheinmetall Rh-120 w wersji L/44, jednak poddano ją modyfikacji w celu dostosowania do użytkowania nowych typów amunicji tj. amunicji przeciwpancernej DM63 i programowalnej DM11. Wymieniono oporniki, powrotnik, wskaźnik odrzutu oraz pojemnik na dna łusek, w celu użycia amunicji DM11. Wprowadzono system jej programowania w zamku armaty oraz system kierowania ogniem oraz montaż elektronicznego spustu armaty. Zamontowano nowy komputer pokładowy z nowymi tabelami balistycznymi. Nie wymieniono karabinów maszynowych MG3 na inny model. Wymieniono system stabilizacji armaty oraz napędów wieży z hydraulicznego na wyłącznie elektryczny. Modernizacji poddano przyrządy obserwacyjno-celownicze działonowego oraz dowódcy, poprzez dodanie polskich kamer termowizyjnych III generacji KLW-1 Asteria produkcji PCO. Poprawiono również świadomość kierowcy poprzez montaż dzienno-nocnej kamery cofania kierowcy KDN-1 Nyks również produkcji PCO. 

Zamontowano nowy pulpit dowódcy CCMS oraz zmodernizowano blok sterowania dowódcy i testowania RPP, który umożliwia zarządzanie systemami wieżowymi, testowanie działania systemów wieżowych, alternatywną transmisję obrazu ze zmodernizowanego celownika EMES 15 i przyrządu PERI R17A3L4 CP. Dodatkowo czołg po poddanej modernizacji zyskał możliwość pracy trybie hunter-killer. Zastosowano nową, cyfrową magistralę komunikacyjną. Nie wymieniono radiostacji na nowe, więc wozy dalej wyposażone są radiostacje SEM80/90.

• W grze

Leopard 2PL został dodany do gry jako maszyna dywizjonowa w aktualizacji „Ixwa Strike”. Umieszczony na VII erze pojazdów naziemnych wojsk niemieckich jako dopełnienie pojazdów z przedziału 10.3 – 10.7, z jego aktualną klasyfikacją 10.7. Pula punktów dywizjonowych jaką trzeba na niego przeznaczyć to 380000. Teraz, do rzeczy. To w gruncie rzeczy Leopard 2A5 odpicowany do granic możliwości. Pierwsza z różnic to pancerz. Inne ułożenie oraz inne wartości. Druga to inna amunicja, ale o tym za chwilę.

Czołg jest bardzo zwrotny jak przystało na rodzinę Leopardów. 25 koni mechanicznych na tonę sprawia że bez większego problemu jesteśmy w stanie skrócić dystans do potencjalnego przeciwnika. Również uciec w przypadku gęstnienia sytuacji bitewnej. Prędkość maksymalna Leosia wynosi 68 km/h w przód na 8 biegu oraz 31 km/h do tyłu na 4 biegu. Rzadko kiedy jesteśmy w stanie rozpędzić go do takiej prędkości z względu na opory dla gruntu, oraz jakby nie patrzeć, sporą ilość stali zamontowanej na zawieszeniu., w skrócie – trochę mu to zajmuje.

Rzecz jasna Szwecja jako mapa typowo betonowa pozwala na rozbujanie go do takich wartości, jednak już Karelia będzie nas ograniczała. Ograniczać za to nie będzie elewacja działa na wspomnianej już ostatniej mapie. Ujemne 9 stopni oraz dodatnie 20 pozwalają na stosowanie taktyki starej jak świat, a mianowicie „hulldown” która w przypadku jego potężnej (p.o.t.ę.ż.n.ę.j) wieży, daje nam gigantyczną przewagę.

W przypadku atakowania nas pociskami APDS-FS kompletnie nic nie jest nas w stanie przebić. No, może poza dzidą w jarzmo działa, a konkretnie mały okrąg wokół mocowania armaty. Jednak, który z pojazdów nie jest w tym miejscu wrażliwy na ostrzał? Duża zaletą jest brak stolików na kawę czy innych bardzo wystających elementów, jak ma to przypadek w Challengerze 2F. Dlaczego? 3OF26. Radziecki/rosyjski pocisk burzący. Trafienie w wystający element kończy się opłakanym skutkiem gdy odłamki przebiją się przez strop wieży. Czołg jest w gruncie rzeczy przeznaczony do szybkiego, skoncentrowanego uderzenia w grupce. 2-3 Leopardy wbijająca się w front wroga jest tym, co nie raz przesądzało o wygranej bitwie. Możliwość przyjęcia strzału, szybkiego oddania, bo co 6 sekund, jest tym co Leoparda wyróżnia na polu bitwy. Kolejną rzeczą która przemawia na plus to jego amunicja, chociaż jest tu łyżka dziegciu w beczce miodu

Podstawowa amunicja DM23 radzi sobie mizernie na swoim poziomie. Wiadomo, znając weakspoty pojazdów łatwiej jest jej używać, jednak nawet mimo – karkołomna gra. Trochę lepiej robi się po odblokowaniu DM33. Jednak, 481 mm penetracji na 100 metrów dalej nie jest zachwycające. Pusty, świeżo odblokowany Leopard 2PL jest ociężały, nic nie jest w stanie ugryźć oraz jest ślepy jak kret poprzez brak termowizji, Na duży plus zasługuje na pewno dodanie a wcześniejsze jej odblokowanie na II belce modyfikacji, amunicji DM11 która jest zarazem pociskiem burzącym oraz pociskiem HE-VT. Oznacza to ni mniej, ni więcej możliwość atakowania nisko latających samolotów oraz helikopterów. 4 kg ekwiwalentu TNT zmiata w większości wypadków każdy helikopter, nie mówiąc już nawet o samolocie. Przyjemną niespodzianką była natomiast termowizja z poziomu dowódcy oraz celowniczego. Nie jest to rozmyta 1 generacja lecz wysoka rozdzielczość 3 generacji termowizji, co oznacza wyraźny i klarowny obraz pola bitwy. Kolejne miłe zaskoczenie to granaty dymne, mianowicie 16 lecz wystrzeliwane po 4 sztuki które wylatują względem pojazdu na dużym łuku. Więc mamy 4 możliwości ucieczki lub „taktyczny odwrót” jeśli wolcie to określać w ten sposób.

Podsumowując. Platforma 2A5 znana z normalnego drzewka, wzbogacona o lepiej przemyślany, moim zdaniem, pancerz. Dodatkowa amunicja, aspekt „polska gurom” (no nie oszukujmy się, dobrze jeździ mi się Leopardem z naszej polskiej stajni, z drobną pomocą Rheinmetall).