Ilekroć odpalam World of Warships mam przed oczyma kolosy płynące w linii i strzelające w przeciwnika salwami z burt. Ale podczas drugiej wojny światowej bitwy morskie nie wyglądały juz tak klasycznie. Miała na to wpływ rozwijająca się bardzo szybko technologia namierzania, radary czy też wprowadzenie najgroźniejszego przeciwnika dla tak potężnych okrętów jak pancerniki – małego samolotu. Chcielibyśmy Wam przedstawić 8 najpotężniejszych okrętów pancernych z czasów drugiej wojny światowej.

Yamato

Pancernik służący w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej.

• Długość: 263 metry
• Wyporność: 72,8 tys. ton
• Uzbrojenie: 9 dział kal. 460 mm
• Załoga: 2800

Największy i najbardziej niepotrzebny projekt mający pokazać wielkość Cesarskiej Marynarki Wojennej Japonii. Zwodowany w 1941 roku Yamato wraz z bliźniaczymi Musashi i Shinano (okrętem przebudowanym w końcu jako lotniskowiec/transportowiec samolotów) był największym pancernikiem, jaki kiedykolwiek brał udział w walce.

Czemu był taki duży? Miał być większy i silniejszy od każdego amerykańskiego okrętu, które ograniczały swoją wielkość do możliwości przeprawy przez Kanał Panamski. Okręty mniejsze niż Yamato miały być dla niego wrogami „drugiego sortu” ;), nie mogącymi powadzić z nim równej walki.

Słabością wszystkich 3 okrętów była ich wielkość. Yamato i Musashi zostały zatopione w ostatnich latach wojny przez samoloty alianckie. Shinano storpedowano w jego pierwszym rejsie. Przewaga japońskich kolosów była mocno przereklamowana, duża wielkość, stosunkowo nieduża prędkość oraz bardzo słaby system kontroli kierowania ogniem szybko zdeklasowały te pancerniki.

Ciekawostka

Pancernik Yamato był nazywany „hotelem Yamato” (śmiano się z marynarzy że mają ciepłe miejsce i tyle ryżu ile chcą – jak w hotelu) gdyż w późniejszym czasie Marynarka Wojenna bała się go stracić w boju, a koszty użytkowania podczas walki były nie współmierne z korzyściami.

Okręt w grze

USS Iowa (BB-61)

Pancernik służący w  United States Navy.

• Długość: 270 metrów
• Wyporność: 58 tys. ton
• Uzbrojenie: 9 dział kal. 406 mm
• Załoga: 2800

Klasa Iowa pierwotnie została zaprojektowana jako część zespołu uderzeniowego będącego wsparciem dla lotniskowców US Navy. Położono nacisk na ostrzał dalekiego zasięgu oraz silną obronę przeciwlotniczą, rezygnując zarazem z montażu artylerii pomocniczej. Montowano natomiast działa 127 mm uniwersalnego przeznaczenia, które mogły razić cele nawodne oraz samoloty wroga do odległości 14 km. Artyleria głowna 406 mm raziła cele w odległości 39 km.

Charakterystyczną cechą tych pancerników jest ich długowieczność oraz możliwość wsparcia ostrzałem podczas walk na lądzie.

Ciekawostka

Kongres Stanów Zjednoczonych postanowił zatrzymać dwa pozostałe pancerniki typu Iowa:

Kongres zdecydował, że należy podjąć następujące środki w celu umożliwienia pancernikom „Iowa” i „Wisconsin” powrót do aktywnej służby w razie potrzeby:

1. „Iowa” i „Wisconsin” nie mogą być zmieniane w żaden sposób, który mógłby osłabić ich zdolności bojowe;
2. Pancerniki muszą być zakonserwowane w swoim obecnym stanie poprzez ciągłą pracę systemów elektrochemicznej ochrony katodowej i odwilgacania, a także z wykorzystaniem innych metod jeśli są konieczne.
3. Zapasowe części do unikatowego wyposażenia takiego jak lufy artylerii 406 mm oraz pociski do nich w wystarczającej dla zaopatrzenia pancerników „Iowa” i „Wisconsin” ilości muszą zostać zapewnione w przypadku ich reaktywacji.
4. Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych musi przygotować plany szybkiej reaktywacji pancerników „Iowa” i „Wisconsin” i przywrócenia ich do służby w przypadku zagrożenia kraju. Powyższe cztery warunki są prawie identyczne, jak trzy poprzednie zapisane w Nation Defense Authorization Act z 1996 roku, na mocy którego pancerniki „Iowa” i „Wisconsin” pozostawały na stanie floty rezerwowej. Prawdopodobnie spełnienie powyższych punktów znacząco utrudni realizację planów wycofania pancerników „Iowa” i „Wisconsin” i zamiany jednostek w okręty-muzea.

Okręt w grze

Bismarck

Pancernik służący w Kriegsmarine.

• Długość: 251 metrów
• Wyporność: 53 tys. ton
• Uzbrojenie: 8 dział kal. 380 mm
• Załoga: 2600

O Bismarcku i Tirpitzu napisano już tak dużo, że można by było te okręty obkleić książkami przynajmniej po trzy razy. Ciekawym jest natomiast to że oba okręty różniły się np montażem wyrzutni torpedowych. Jeden okręt posiadał, drugi nie.

Ciekawostka

Alianci podejmowali aż 24 misje mające na celu zatopienie pancernika Tirpitz.

Okręt w grze

HMS Vanguard

Ostatni, a zarazem najwiekszy pancernik Royal Navy

• Długość: 246 metrów
• Wyporność: 48,5 tys. ton
• Uzbrojenie: 8 dział kal. 381 mm
• Załoga: 1500

Vangaurd na początku projektu miał zostać pancernikiem pościgowym, mającym za zadanie dorównać okrętom japońskiej floty na Pacyfiku. Jako największy i najnowocześniejszy pancernik brytyjski miał składać się z dział dorównujących innym okrętom tej klasy. Niestety podjęto decyzje o zamontowaniu dział 381 mm leżących w magazynach prawie od 20 lat. Dzięki czemu uważano Vangaurda za okręt niedozbrojony – stara artyleria nie była w stanie dotrzymać kroku nowszym projektom.

Okręt charakteryzował się dużą dzielnością morską, był także wyposażony w klimatyzację. System kierowania ogniem należał wówczas do najnowocześniejszych. Wycofano go z listy floty brytyjskiej w 1959 roku.

Ciekawostka

Artyleria główna okrętu (a także proces jej ładowania) jest widoczna w filmie „Sink the Bismarck!” (Zatopić pancernik Bismarck) gdzie „grała rolę” artylerii głównej krążownika liniowego „Hood”.

Richelieu

Francuski pancernik z dziobowym układem głównego uzbrojenia.

• Długość: 248 metrów
• Wyporność: 47,5 tys. ton
• Uzbrojenie: 8 dział kal. 380 mm
• Załoga: 1600

Układ wież tego pancernika został wcześniej przetestowany na Dunkerque, dzięki czemu opancerzenie całego okrętu można było przenieść na część dziobową. Plusem było skomasowanie obszaru opancerzenia w jednym miejscu oraz możliwość wykorzystania pełnych możliwości bojowych podczas walki dziobem bez potrzeby pokazywania burt. Minusem natomiast to, że celny ostrzał mógł wyeliminować okręt z walki. Konsekwencją zamieszczenia głównego uzbrojenia na dziobie był brak wsparcia podczas wycofywania się – brak ciężkiej artylerii na rufie.

Historia pancernika Richelieu jest dość skromna. Dużą część wojny spędził w porcie dakarskim, odpierając ataki lotnictwa i okrętów. Po II Wojnie Światowej brał udział w walkach o Kanał Sueski oraz w operacjach na Pacyfiku.

Jean Bart – drugi okręt tej klasy – został ukończony już po zakończeniu działań wojennych.

Ciekawostka

Pancernik Richelieu po odejściu ze służby został przemianowany na hulk mieszkalny w porcie w Breście.

Okręt w grze

Vittorio Veneto

Włoski pancernik z okresu II wojny światowej.

• Długość: 230 metrów
• Wyporność: 45,7 tys. ton
• Uzbrojenie: 9 dział kal. 381 mm
• Załoga: 1860

Ten włoski okręt od początku został zaprojektowany do działań na terenie Morza Śródziemnego. Niewielki 4000 tysięczny zasięg  był prawie czterokrotnie mniejszy niż przy pancernikach innych krajów wybudowanych w tym okresie.

Okręty typu Littorio charakteryzowała się między innymi ogromnym zasięgiem dział montowanych na wieżach. Pomimo tego, że jego 381 była podobne do tych montowanych u Niemców i Brytyjczyków (380 mm), to donośność była o jedną trzecią większa (do około 42 km)

Vittorio Veneto nie zapisał się jakoś bardzo chwalebnie jeśli chodzi o dzieje morskie. Po rozpoczęciu wojny, aż do 1943 roku brał udział w kilku potyczkach, po czym poddał się Anglikom. Italia (wcześniej Littorio) kilkukrotnie próbował niszczyć brytyjskie konwoje. Wszystkie trzy okręty tej klasy – Vittorio Veneto, Italia oraz Roma miały dotrzeć do Malty z zamiarem poddania się aliantom.

Ciekawostka.

Okręt Roma został zatopiony bombą kierowaną Fritz X – było to jej pierwsze użycie podczas II Wojny Światowej.

Okręt w grze

USS South Dakota (BB-57)

Jeden z najnowocześniejszych pancerników amerykańskich.

• Długość: 210 metrów
• Wyporność: 44,5 tys. ton
• Uzbrojenie: 9 dział kal. 406 mm
• Załoga: 1800

USS South Dakota to drugi okręt na tej liście budowany zgodnie z wymaganiami przedwojennych traktatów, regulujących wielkość i uzbrojenie flot. Pomysł nałożenia pewnych ograniczeń miał za zadanie zrównoważyć potęgi morskie biorące udział w wyścigu zbrojeń, praktycznie zaś zatrzymał wyścig zbrojeń na ponad 15 lat. Wymagając zarazem od projektantów kompromisu pomiędzy opancerzenie, siła ognia, a wypornością pancerników.

Amerykańscy konstruktorzy dokonali cudu łącząc silne uzbrojenie z potężnym pancerzem oraz znośną prędkością, trzymając się traktatowej wyporności 35 tys. ton. . Wyporność standardowa  liczona jest bez paliwa i części materiałów eksploatacyjnych; w zestawieniu podawana jest wyporność pełna, dotycząca okrętu gotowego do walki

Udało się to im osiągnąć niestety ograniczając ochronę przeciwko torpedom oraz zmniejszeniem prędkości. Każdy z czterech pancerników tego typu rozwijał 27 węzłów, konkurencja zaś do 34 węzłów.

Kształt pancernika przypominał trochę odwróconą kroplę, długa i wąska część dziobowa, która potem się rozszerzała. W późniejszym czasie kształt ten został zaadaptowany przy projektowaniu pancerników typu Iowa.

Pancerniki typu South Dakota były ostatnimi w US Navy, przy których konstruktorzy trzymali się wytycznych międzynarodowych traktatów.

Ciekawostka

Pancernik USS South Dakota podczas bitwy koło wysp Santa Cruz 26 października 1942 zestrzelił 26 japońskich samolotów. Był to najlepszy wynik zestrzeleń uzyskany podczas jednej bitwy przez pancernik.

Okręt w grze

King George V

Należące do Royal Navy pancernik z okresu drugiej wojny światowej.

• Długość: 227 metrów
• Wyporność: 42,9 tys. ton
• Uzbrojenie: 10 dział kal. 356 mm
• Załoga: 1500

Te najnowocześniejsze i zarazem najnowsze na ówczesne czasy pancerniki floty brytyjskiej, mocno deklasowały pozostałe okręty Jej Królewskiej Mości. Charakterystycznymi cechami pancerników typu King George V zostały bardzo silnie opancerzone a ich artyleria główna posiadała dość nietypowe rozmieszczenie wież. Na dziobie dwie wieże z czterema i dwoma działami, na rufie jedna z czterema.

Niestety realia nowoczesnej wojny bardzo szybko rozwiały marzenia projektantów o niezatapialności. W 1941 roku pancernik Prince of Wales oraz  starszy, ale silnie uzbrojony krążownik liniowy Repulse, zostały wysłane do ochrony Singapuru. W ciągu dwóch godzin całe Force Z – bo tak został nazwany zespół został zatopiony przez siły japońskie. Brytyjczycy stracili wówczas 840 marynarzy wraz z całym zespołem, natomiast Japończycy 4 samoloty i 18 lotników. Tak oto skończyła się era dominacji pancerników na morzach i oceanach.

Ciekawostka

Jeden z niewielu pancerników brytyjskich, w których załoga pływała w każdym zakątku świata. Począwszy od zatonięcia Bismarcka, poprzez ochronę konwojów do ZSRR, walki na Morzu Śródziemnym i Japończykami na Pacyfiku.

Okręt w grze

Artykuł stworzony w oparciu o: gadzetomania.pl