Profil maszyny: Panzerkampfwagen VI Ausf. B „Königstiger”

Aby ocenić wartość opancerzenia zdobycznych czołgów Rosjanie postanowili jeden z nich – „l 02″ -poddać ostrzałowi z różnych armat. W końcowym ra­porcie z 16 lutego 1945 r. stwierdzono co następuje:

• jakość pancerza czołgu Tiger Ausf.B była wyraźnie niższa, niż czołgów Tiger Ausf.H i Panther z początków ich produkcji; po uderzeniu 3-4 pocisków, mimo braku przebicia, w pancerzu pokazywały się wyraźne odpryski i pęknięcia, również od wewnątrz;
• spawy łączące poszczególne płyty pancerza kadłuba i wieży okazały się zaskakująco słabe;
• przy uderzeniu w czołowe płyty opancerzenia kadłu­ba 3-4 pocisków wystrzelonych z odległości 500-1000 m, czy to przeciwpancernych, czy to odłamkowoburzących, kalibru 152 mm, 122 mm lub 100 mm pojawiły się pęknięcia, odpryski i puściły spawy prowadzać do uszkodzeń w układzie napędowym, a tym samym do bezpowrotnej utraty czołgu w boju;
• trafienia pociskami przeciwpancernymi armat BS-3 (100 mm) i A-19 (122 mm) wystrzelonymi z odległości 500-600 m prowadziły do przebicia czołowych płyt pancerza kadłuba, zarówno przy uderzeniu w ich powierzchnię, jak i miejsca łączenia;
• przebicie czołowego pancerza wieży pociskami przeciwpancernymi tych samych armat uzyskano z dystansu 1000-1500 m;
• nie stwierdzono, aby pociski przeciwpancerne kalibru 85 mm armat D-5 i S-53 wystrzelone z dystansu 300 m przebiły czołowy pancerz kadłuba i spowodowały jakiekolwiek uszkodzenia wewnątrz czołgu;
• jakość pancerza bocznego kadłuba i wieży okazała się znacznie niższa, niż pancerza czołowego, pancerz boczny oceniono jako najwrażliwszy na ostrzał
• stwierdzono, że pociski przeciwpancerne kalibru   g 85 mm armat rodzimej konstrukcji, jak też kalibru  | 76 mm armat amerykańskich, przebijają pancerz boczny czołgu Tiger II z odległości 800-2000 m;  zauważono, że amerykańskie pociski przeciwpancerne kalibru 76 mm były skuteczne z odległości   F 1,5-2 razy większej niż pociski sowieckie kalibru   85 mm;
• natomiast pociski przeciwpancerne kalibru   76 mm armat rodzimej konstrukcji (ZiS-3 i F-34) nie były w ogóle zdolne do przebicia bocznego pancerza czołgu, zarówno kadłuba, jak i wieży. W części podsumowującej badania laboratoryjne stwierdzono, że w stopie, z którego wykonywano pancerze czołgów Tiger i Panther z czasem stopniowo obniżała się procentowa zawartość molibdenu, a w czołgu ciężkim Tiger li brak go było całkowicie. W zamian użyto wanadu. Przyczynę tego upatrywano w zmniejszeniu się niemieckich zapasów molibdenu oraz utracie źródeł jego pozyskiwania. Jako cechę charakterystyczną dla pancerza Tygrysa ll podano niższą zwięzłość struktury płyt pancernych, spowodowaną zastosowaniem gorszej jakości stali stopowej

IV era, klasyfikacja 6.7. Jest on typowym..

STOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOP!

Momencik. Żeby mówić cokolwiek o Tygrysie, musimy zdać sobie sprawę z jednej rzeczy. War Thunder =/= 100% realizm. A przynajmniej w uproszczonym rozumieniu tego. Nie uświadczycie tutaj starć w Ardenach, strzelając do Shermanów, nie będziecie na ulicach Berlina bronić się przed hordami T-34. No, chyba że na bitwach customowych (tzn. tworzonych przez użytkowników). Jednak zacznijmy od początku. Lwia część graczy, która miała styczność z grą, czy to w fazie CBT (closed beta test — zamknięte beta testy), czy nawet teraz wyobrażała sobie Tygrysa II stojącego dumnie na wzgórzach, niszczącego strzał za strzałem wraże czołgi. Jednak rzeczywistość zweryfikowała. Dzięki naszej IV erze z B.R 6.7 mamy możliwość spotkania czołgów z zakresu 5.7 (T-34-85, IS-2, Centurion Mk. I), 6.7 (Lodówka – FV4005, Strv.81 z jego pociskami APDS, T34/T29, oraz znienawidzony przez kierowców naszego kociaka, IS-6) aż do 7.7 (Conqueror Mk.3, Object 268, Object 906, M103, Vickers MBT, Conway, M47, IS-4). Teraz znając spektrum swoich przeciwników, przejdźmy dalej. Bitwy na 5.7 kończą się rzeźnią w biały dzień, na 6.7 już jest wiele ciężej. A na 7.7 zaczynasz martwić się nawet poruszony krzakiem. Oczywiście znajdą się gracze mimo to dający sobie rade, jednak nie jest ich ogromna większość. Typowy weakspot Tygrysa to „policzek” oraz „brzuszek”. Tak jak widzimy. 185 mm penetracji i wszystko czyściutko wchodzi w wieże. A tam mamy celowniczego i ładowniczego. Co daje nam już +/- 5-7 sekund na objazd i załadowanie buły w bok. Oczywiście weakspot nie ma znaczenia, gdy przygrzmoci nam „4005” bądź coś, co ma pociski HEAT/HEAT-FS (od 280 penetracji w górę).

Wiadomo, działo 8.8 mm 71 kalibrów potrafi namieszać. Dostajemy w zestawie zwykłą amunicję, kumulacyjną (totalnie bezużyteczna) i podkalibrowa. Zwykłe wystarczą na praktycznie wszystko, o ile znamy weakspoty bądź jest to czołg relatywnie miękki.

Za to Kociak na symulacji.. mmmm Panie. Ograniczona liczba lotnictwa, mniej czołgów z HEAT-FS. Tam odzyskuje swoje drugie życie. Tak samo, jak z Mausem. Na ralistykach nie grywalny, na „symce” bunkier na gąsienicach. Problemem mogę również być górki. A szczególnie momenty, gdy chcemy zakręcić, będąc już na niej. Sposób jest stary i dawno znany. Nie kręcimy na jałowym biegu w lewo bądź prawo tylko pierw klikamy klawisz „W”, a potem skręt. Optymalne parametry to 1800-2000 obrotów/min silnika + 1/2 bieg. Oczywiście jak to Niemieckie czołgi w grach, wybitnie podatny na podpalenie ze względu przekładni z przodu (co znów jest okropnym bullshitem). Samo trafienie w bok to natychmiastowy ammorack bądź podpalenie, jeśli dostaniemy bliżej silnika.