Poligon testowy Biassinka

Witajcie Towarzysze!

Zebraliśmy się tu dziś, by przedstawić Wam efekt naszej pracy. Testy przeprowadzane były przez trojga wyśmienitych naukowców, na emeryturze. Towarzysz_Piesov – główny zarządca, Towarzysz_Kotov – nasza tarcza, Piotross111 – główny matematyk projektu (oczywiście jest to znany nam, Towarzysz_Szczurov ale amerykański wywiad nie śpi). Na nasz poligon trafiły następujące maszyny: Brummbär, ISU-152, Panzerwerfer 42, Leopard I, T-62, Raketenjagdpanzer 2 HOT, IT-1. Teraz zaprezentujemy Wam główny raport.

Poligon testowy Kubinka Biassinka, 1945 rok.

Zapis z prób ogniowych przeprowadzonych w dniach 21-29 lipca, 1945 roku.

Cel nr.1 – Czy Brummbär w grze może strzelać tak jak artyleria?

Odpowiedź:  Tak.

Objaśnienie: Testowany pojazd jest zdolny strzelić stromotorowo. Prędkość pocisku kumulacyjnego wynosi 280 m/s (wcześniej 240 m/s). Problemem w naszym świecie jest jednak, ograniczony czas lotu. Zaobserwowaliśmy, iż pocisk „znika” po 30 sekundach . Po tym czasie smugacz wypala się a wystrzelony obiekt znikał. Jednak po prawię 45 minutach oddawania strzałów oraz obejrzeniu niezliczonej ilości powtórek, udało nam się oddać ten jeden, decydujący strzał. Efektem było trafienie celu pod kątem 65°. 2 poprzednio oddane strzały podpaliły dwukrotnie T-34-85 (oczywiście odpowiednio zmodyfikowany by „wpuścił” pocisk). Trzeci już wyeliminował załogę. Nie widzieliśmy żadnych udokumentowanych prób w podobny sposób Jest to jak na razie, najwyżej oddany strzał z trafieniem i zniszczeniem pojazdu jaki został zanotowany na znanej stronie WWW z filmami.

Cel nr.2 – Które działo z gry ma największy zasięg?

Odpowiedź: ISU-152 z haubicoarmatą ML-20S.

Objaśnienie: Po namowie Ivana oraz Szczurova by w końcu ruszyli swoje burżuazyjne ****** (poddano korekcie – zdajecie raport najważniejszym osobą w kraju, proszę się hamować – Dr. Groniew), udało nam się uzyskać dostęp do alianckiego ośrodka „Normandia”. Celem testowym była maszyna amerykańskiej produkcji, PBY-5a Catalina która miała być  tarczą oraz, wskazywać poprzez radiooperatorowi działa po jakim czasie oraz na jakim dystansie, smugacz zostaje w 100% wypalony. Po oddaniu 10 strzałów amunicją BR-540D nad ocean, dochodzimy do konkluzji, iż donośność maksymalna to 10.500 metrów. Pocisk przeleciał z średnią prędkością 600 m/s. Czas lotu to około 18 sekund. Powyżej tej wartości pocisk zawszę znikał nad samą taflą wody.

Cel nr.3 – Jaki dystans może pokonać pocisk HEAT-FS?

Odpowiedź: Uśredniony dystans wynosi 7000 metrów.

Objaśnienie: Po serii strzelań z dział zamontowanych na pojazdach Leopard I, T-62, Object 906, M60A1 dochodzimy do wniosku iż, średni dystans po jakim następuje wypalenie się smugacza i zaniku pocisku to dokładnie 7000 metrów.

Cel nr.4 – Co możemy powiedzieć na temat PPK wroga?

Czy do nosicieli pocisków rakietowych zostało zaimplementowane wypalanie się paliwa w nich zawartego?

Odpowiedź: Nie.

Objaśnienie: Pocisk rakietowy pojazdów takich jak Raketenjagdpanzer 2 HOT oraz Swingfire posiada zasięg maksymalny 4.000 metrów. Według podstawowych praw fizyki wraz z upływem czasu, po wystrzeleniu, paliwo powinno zostać wypalone. Jednakże, tego nie zaobserwowaliśmy. Przykład:

–cel: T-34-85

–dystans: 1) 3.000 metrów 2) 4.000 metrów 3) 6.000 metrów

–obserwacje: pocisk po przebyciu drogi 3000 metrów bez problemu trafia w cel. Trafienie na dystansie 4000 metrów następuje bez większych przeszkód. Jednakże, podczas manewrowania rakietą, w wartościach jak najbardziej skrajnych, lecz tak aby nie uciekła ona z celownika, pocisk po wykonaniu fenomenalnych akrobacji  (o mało co nie zestrzeliliście naszego eksperymentalnego, odrzutowego PO-2 z poligonu obok – Dr. Groniew) ponownie doleciał do wyznaczonego celu. Na dystansie 6.000 metrów próbowaliśmy trafić w cel tak by rakieta po wypaleniu się paliwa, siła bezwładności poleciała dalej, trafiając w cel. Maksimum jakie udało nam się osiągnąć to 6.500 metrów. Pocisk po dystansie 4km „wyłączył się”, zaczął pędzić przed siebie po czym uderzył w stojące dalej T-34-85. Oczywiście z rykoszetem co dowodzi wspaniałego pancerza naszych czołgów.

Cel nr.5: Obserwacje związane z incydentem PW-42

Odpowiedź: Sprawdzić sekcje objaśnienie

Objaśnienie: Jako że w nasze ręce wpadła niemiecka wyrzutnia rakiet Panzerwerfer 42 uzbrojona w 10 pocisków niekierowanych kalibru 150mm, postanowiono przeprowadzić serie testów stawiając sobie za zadanie: zatopić pancernik, zniszczyć samolot, zamontować kamerę GoSputnik na pocisku sprawdzając maksymalną donośność amunicji niemieckiej.

Ad.1 – pancernik został nie zatopiony. Na poligonie „Normandia”, Towarzysz_Piesov ustawił się obok punktu A by po oddanych strzałach móc się swobodnie przeładowywać. Po oddaniu 50 strzałów, zrezygnowaliśmy z dalszych prób.

Ad.2 – samolot został zniszczony. Większych wyjaśnień nie trzeba. Zacumowany na morzu cel, rozpadł się po bliskim trafieniu.

Ad.3 – maksymalny zasięg pionowy to około 11.000 metrów. Widok był piękny, jednakże Anatolij nie wziął pod uwagę samodetonujących się pocisków więc nasza cenna kamera uległa zniszczeniu. Słuch o dzielnym sierżancie zaginał. Nie wiem, może przeniesiono go do innej jednostki? Ostatnio wspominał coś o bólu głowy.

Cel nr. 6: Co jest w stanie wejść na orbitę około ziemską?

Odpowiedź: Działo plazmowe przeciwlotnicze 4M GAZ-AAA))

Objaśnienie: W celu sprawdzenia powyższego pytania, postanowiliśmy użyć samolotu Pe-8 wraz z największą bombą czyli 5.000KG zwaną potocznie „Kakadu” oraz wyżej wymienionym działkiem przeciwlotniczym. Ivan po ustawieniu się na punkcie wysiadł z pojazdu, zaciągnął ręczny oraz wyciągnął kluczyki. Po paru minutach nad cel nadleciał nosiciel mini „Tsar Bomby”. Spadła ona obok pojazdu, wbiła się w ziemie i eksplodowała po upływie 10 seknud. Wynik był imponujący.

Zapis rozmów odbytych między ludźmi znajdującymi się bunkrze obserwacyjnym:

Bravinsky: Więc mówicie Groniew, że odkryliście nowy pierwiastek, z którego będzie można stworzyć najbardziej odporny stop metalu? – mówi generał, gładząc swoje wąsy.

Groniew: Dokładnie tak. Po zmieszaniu łez naszego Wodza, czystego paliwa lotniczego z domieszką żyta, pozostałości po czołgu KW-2, powstał nowy, lepszy tytan. Stalinium.

B: Ciekawe, kontynuujcie.

G: Więc w celu przetestowania czy faktycznie jest tak wytrzymały, oblepiliśmy całego Gazika nową substancją. Powinien bez problemu przetrwać wybuch naszej 5.000 kg „Katarzyny” – z zaparciem opowiada mu młody naukowiec.

B: Hmmm. Więc zaczynajmy.

G: Jeszcze jedno pytanie co do sierżanta, Anatolijego. Wiadomo, co się z nim stało?

B: Zbadamy tę sprawę, kontynuujcie.

~test przeprowadzony, niepowodzenie. pojazd nie sprostał 5.000kg bombie~

G: No cóż. Nie wyszło — powiedział Groniew z wyrazem smutku na twarzy.

B: Właśnie widzę — spojrzał na niego z politowaniem wojskowy.

G: Spokojnie, tu się poklepię, tam się z kitem zmiesza. I wszytko będzie grało i śmigało niczym nasz Mig-17.

B: Macie czas do następnego piątku. Inaczej dowiecie się, gdzie jest Wasz sierżant. Wychodzę.

Graficzna prezentacja nowego pierwiastka

Zapis wideo jednej z kamer znajdujących się na terenie ośrodka. Jednak Iwan był w środku. Z nim załapał się również jego znajomy, Vladimir.

Mamy nadzieje iż parę ciekawych faktów, udało się nam przemycić. Kolejne testy już wkrótce!