Armada: Gorizia

Witamy na pokładzie Gorizia, Kapitanie!

Był to przedostatni ciężki krążownik oddany do służby w Regia Marina. Brał czynny udział w bitwach na Morzu Śródziemnym i stanowił przykład niespotykanej wytrzymałości. Teraz możecie objąć dowodzenie nad tym słynnym okrętem!

Historia

Gorizia był przedostatnim zbudowanym krążownikiem typu Zara. Okręty tej serii słynęły ze znakomitego pancerza wśród ciężkich krążowników ery traktatu waszyngtońskiego. Znane były również z porządnego uzbrojenia i możliwości osiągania wysokich prędkości. Włoskim stoczniowcom nie udało się stworzyć okrętu zgodnie z narzuconym przez traktat ograniczeniem wyporności wynoszącym 10 000 ton. Standardowa wyporność okrętu Gorizia wynosiła około 11 700 ton, natomiast wyporność bojowa — 14 330 ton.

Stępkę pod okręt Gorizia położono 17 marca 1930 roku w stoczni OTO w Livorno. Okręt nazwano na cześć miasta Gorycja, które wcielono do terytorium Włoch w następstwie I wojny światowej. Krążownik oddano do służby 23 grudnia 1931 roku.

We wczesnych latach służby, Gorizia służył we włoskiej marynarce jako okręt flagowy różnych dywizjonów krążowników. Brał również od czasu do czasu udział w paradach i inspekcjach. W 1936 roku krążownik ewakuował grupę Włochów z objętej wojną domową Hiszpanii, po czym złożył wizytę w Niemczech. Okręt reprezentował Włochy podczas ceremonii poświęconej Igrzyskom Olimpijskim w 1936 roku.

Ciąg parad i manewrów wojskowych dobiegł końca w marcu 1939 roku, gdy ciężkie krążowniki z Pierwszego Dywizjonu wyruszyły, by przeciąć drogę pozostałym siłom marynarki Republiki Hiszpańskiej, próbującym przedrzeć się na Morze Czarne. Dowództwo włoskiej marynarki rozkazało wysłanym siłom unikać otwartego ognia i robić wszystko, by internować Hiszpanów na Sycylii. Jednak hiszpańscy marynarze znaleźli schronienie we francuskim Bizercie. Miesiąc później krążowniki, a wśród nich Gorizia, zapewniały wsparcie włoskiej armii podczas inwazji na Albanię. Operacja przebiegła gładko — bez strat i nieprzewidzianych akcji.

Krótko po włączeniu się Włoch do walk podczas II wojny światowej, Gorizia brał udział w Bitwie koło przylądka Stilo, dnia 9 czerwca 1940 roku. Podczas eskorty dużych konwojów doszło do starcia floty włoskiej i brytyjskiej na wschód od przylądka Stilo. Brytyjczycy zaatakowali krążowniki pod dowództwem wiceadmirała Riccardo Paladiniego. Przeprowadzili dwa ataki bombowcami torpedowymi, które wystartowały z lotniskowca HMS Eagle, ale oba zawiodły. Ciężkie krążowniki, w tym Gorizia, nieskutecznie ostrzelały brytyjskie krążowniki. W odwecie Włosi oberwali kilka razy od przeciwników, a po bitwie zostali niefortunnie zaatakowani przez sojusznicze lotnictwo. Krążownikowi Gorizia udało się szczęśliwie uniknąć uszkodzeń w trakcie tego incydentu. Po bitwie koło przylądka Stilo na dziobówkach włoskich okrętów pojawiły się słynne czerwono-białe pasy, umieszczone tam po to, by piloci już nigdy nie atakowali własnych okrętów.

W listopadzie 1940 roku krążownik służył głównie do patroli, (nieudanych) polowań na brytyjskie konwoje oraz szkoleń artyleryjskich. W czasie brytyjskiego nocnego nalotu na włoską bazę w Tarencie okręt Gorizia raz jeszcze uniknął uszkodzeń. Pewne źródła podają, że udało mu się nawet zestrzelić jeden z brytyjskich bombowców torpedowych.

27 listopada krążownik wziął udział w bezowocnej dla Włochów bitwie koło przylądka Spartivento, po której powrócił do szkolenia artyleryjskiego. 2 lutego 1941 roku okręt wysłano do portu w La Spezia w celach remontowych, które przeprowadzono dopiero 7 maja. Prawdopodobnie ocaliło to jednostkę przed strasznym losem, gdyż inne krążowniki z jej dywizjonu Włosi utracili w czasie bitwy u przylądka Matapan. Ostatecznie ostatni okręt typu Zara został częścią Trzeciego Dywizjonu Krążowników, wraz ze starszymi okrętami typu Trento.

W trakcie dwóch kolejnych lat okręt eskortował włoskie konwoje i polował na brytyjskie. Krążownik wziął udział w I oraz II Bitwie pod Syrtą, odpowiednio w grudniu 1941, oraz w marcu 1942 roku. W żadnej z bitew nie odznaczył się niczym szczególnym, ale za to z obu udało mu się umknąć bez większych szkód. 13 sierpnia 1942 roku okrętowi znów dopisało szczęście — uniknął ataku brytyjskiego okrętu podwodnego HMS Unbroken, któremu udało się mocno uszkodzić krążowniki Bolzano oraz Muzio Attendolo.

W międzyczasie przewaga powietrznych sił alianckich w obszarze basenu Morza Śródziemnego stała się oczywista. 10 czerwca 1943 roku 84 amerykańskie ciężkie bombowce zaatakowały włoskie krążowniki Gorizia oraz Trieste w porcie w La Maddalena. Trieste poszedł na dno, jednak Gorizia utrzymał się na powierzchni mimo trzech bezpośrednich trafień i kilku pobliskich wybuchów bomb. Krążownik popłynął na remont do miasta Spezia, gdzie ponownie ucierpiał podczas alianckiego nalotu.

4 maja 1943 roku okręt umieszczono w suchym doku, by dokonać napraw. 9 września, po przejściu Włoch na stronę aliantów, podjęto nieudaną próbę samozatopienia okrętu, aby zapobiec jego przejęciu przez siły niemieckie. Latem następnego roku, włoscy nurkowie bojowi podłożyli pod okręt Gorizia miny. Jednak kolejny raz nie udało im się zatopić krążownika. Gorizia utrzymał się na powierzchni i do kwietnia 1945 był wykorzystywany jako okręt blokujący. W kwietniu 1945 roku wycofujące się siły niemieckie w końcu go zatopiły. Po zakończeniu wojny Włosi wyłowili okręt, jednak uznano, że jego naprawa jest pozbawiona sensu. 27 lutego 1947 roku okręt Gorizia zwolniono ze służby we włoskiej marynarce i sprzedano na złom.

Odtworzenie okrętu

Bateria główna: osiem dział 203 mm/53 Ansaldo Mod.1927 rozmieszczonych na czterech podwójnych wieżach.

Bateria uniwersalna: szesnaście dział 100 mm/47 OTO Mod. 1927 rozmieszczonych na ośmiu podwójnych stanowiskach.

Uzbrojenie przeciwlotnicze: cztery działa 40 mm/39 Vickers-Terni Mod.1915/1917 rozmieszczone na pojedynczych stanowiskach oraz osiem karabinów maszynowych 13.2 mm Breda Mod. 1931 rozmieszczonych na czterech podwójnych stanowiskach.

Lotnictwo: trzy wodnosamoloty rozpoznawcze IMAM Ro. 43.

Ulepszenia

• Modyfikacja głównego uzbrojenia 1
• Ochrona maszynowni lub Modyfikacja wyszukiwania hydroakustycznego 1
• Modyfikacja systemów celowniczych 1
• Modyfikacja 1 napędu

Kliknij na zdjęcia, by je powiększyć.

Cechy kluczowe

VII Gorizia to ciężki krążownik typu Zara, a także jeden z najbardziej zaawansowanych technicznie okrętów swojej klasy we włoskiej marynarce. Wyróżnia się porządnym, jak na krążownik, opancerzeniem. Korzysta również z włoskiego znaku rozpoznawczego — pocisków przeciwpancerno-odłamkowych — oraz Sondy hydroakustycznej, która jest nietypowym sprzętem eksploatacyjnym na włoskim ciężkim krążowniku.

• Osiem dział baterii głównej o kal. 203 mm umieszczonych na czterech podwójnych wieżach. Jego pociski PPO oraz PP zadają duże uszkodzenia i mają wysoką prędkość wylotową.
• Standardowy zasięg ognia baterii głównej okrętu można zwiększyć za pomocą sprzętu eksploatacyjnego Samolot zwiadowczy.
• Jego Wysokoprężna wytwornica dymu przeładowuje się szybciej niż wariant dostępny na możliwych do zbadania włoskich krążownikach.
• Sonda hydroakustyczna pomoże Wam uniknąć przykrych niespodzianek, gdy aktywujecie zasłonę dymną.
• W przeciwieństwie do większości włoskich krążowników, Gorizia nie posiada uzbrojenia torpedowego.
• Okręt zdobywa więcej kredytów w każdej bitwie i 50% dodatkowych PD dzięki stałemu kamuflażowi, który również zmniejsza o 10% koszty obsługi okrętu po bitwie.

Kliknij na zdjęcia, by je powiększyć.

Ź: WoWS EU