Armada: HMS Duke of York

Jest jednym z pięciu pancerników klasy King George V, który uczestniczył w II wojnie światowej, a także jednym z dwóch okrętów tego typu, które pojawiły się w World of Warships.

Był również jednym z najnowocześniejszych pancerników w czasach II wojny światowej, który wiernie odzwierciedlał unikatowy, a zarazem wybitny styl brytyjskiej marynarki wojennej. Znany ze swojego doniosłego pojedynku z niemieckim pancernikiem Scharnhorst, to musi być HMS Duke of York.

Historia Duke of York

W latach poprzedzających wybuch drugiej wojny światowej, Royal Navy wciąż posiadała jedną z największych flot na świecie, jednak również jedną z najbardziej przestarzałych. Aby to zmienić, Admiralicja zdecydowała o stworzeniu nowoczesnego okrętu flagowego godnego nowej ery morskich działań wojennych. Jednostki te radziły sobie lepiej pod względem szybkości i osłony niż starsze pancerniki floty, a do tego posiadały klasyczny brytyjski lekko opancerzony kiosk. Niemniej jednak szczegół, który zdecydowanie odróżniał tę klasę od innych współczesnych jej pancerników to zestaw dział – zainstalowano dwie poczwórne wieże oraz jedną podwójną wieżę, co podniosło liczbę dział baterii głównej do 10 (w przeciwieństwie do standardowych 9, zamontowanych na innych ówczesnych pancernikach w systemie trzech potrójnych wież). Nietypowe stanowiska nie były jego jedyną wyjątkową cechą – kaliber jego dział wynosił zaledwie 356 mm – znacznie mniej niż w przypadku większości pancerników tamtej ery.

Budowa Duke of York rozpoczęła się w 1937 i została ukończona w listopadzie 1941, w czasie, gdy bitwa o Atlantyk rozgorzała na dobre. W odpowiedzi na realia działań wojennych w tamtym czasie okręt z miejsca otrzymał za zadanie eskortowanie konwoju arktycznego w celu ochrony przed niemieckimi rajderami. Jego pomoc była następnie potrzebna w Afryce Północnej, gdzie w listopadzie 1942 roku brał aktywny udział w operacji lądowania aliantów, pełniąc rolę okrętu flagowego Force H operujących w okolicach Gibraltaru. Przez dwa tygodnie pozostał na Morzu Śródziemnym, a następnie został odciążony przez HMS Nelson i odesłany do domu na renowację. Od tamtej pory Duke of York działał głównie na Oceanie Arktycznym – nietypowym, a jednocześnie zapomnianym obszarze walki. Głównym powodem obecności sił Royal Navy w tym regionie było zapewnienie bezpiecznego transportu zasobów do Związku Radzieckiego poprzez eskortę konwojów arktycznych. Duke of York, podobnie jak jego siostrzane okręty, był częścią sił ochronnych wielu takich konwojów, lecz okręt znany jest przede wszystkim ze swej akcji z 26 grudnia 1943 roku, gdy broniąc konwoju JW 55B nawiązał walkę, którą potem nazwano bitwą koło Przylądka Północnego.

Podczas jednego z ostatnich wojennych rajdów na dużą skalę, w Boże Narodzenie 1943 roku, niemiecki szybki pancernik Scharnhorst, opierając się na błędnych danych zwiadowczych (zebranych z kilkudniowym wyprzedzeniem), wraz z małą flotyllą niszczycieli, wyruszył, aby zaatakować konwój. Po tym jak został oddzielony od eskorty podczas sztormu, Scharnhorst niespodziewanie natknął się na brytyjskie okręty należące do sił ochraniających konwój. Po krótkiej wymianie ognia Scharnhorst, z uszkodzonym radarem, wycofał się. Zaalarmowany obecnością Niemców, Duke of York, jedyny brytyjski pancernik w połączonych siłach aliantów, na które składały się cztery krążowniki i dziewięć niszczycieli, rozpoczął pościg. Okręty szybko namierzyły się nawzajem i wszczęły intensywną wymianę ognia, w której Duke of York odniósł powierzchowne uszkodzenia, w tym trafienie w radar, a Scharnhorst – na swoją oczywistą niekorzyść – otrzymał ponad 10 trafień z 14-calowych dział, w tym trafienie krytyczne w kotłownię. Poskutkowało to znacznym spadkiem jego prędkości, co uczyniło go bardziej podatnym na ataki torpedowe. Wkrótce został otoczony i zatopiony.

Duke of York kontynuował swoje działania eskortujące arktyczne konwoje do września 1944 roku. Następnego lata, po przejściu kolejnej modernizacji, został wysłany na Pacyfik. Niemniej jednak, gdy stał się gotowy do podjęcia służby na wschodzie, losy Japonii były już przesądzone. Duke of York przybył do Zatoki Tokijskiej, aby wziąć udział w ceremonii kapitulacji.

Odtworzenie Duke of York

W World of Warships, HMS Duke of York został przedstawiony jako swoja wersja po modernizacji z lat 1944–1945, gdy zbroił się do działań na Pacyfiku. W rezultacie pancernik został pozbawiony katapulty i wyposażenia lotniczego (usuniętego w 1944 roku), natomiast posiada dwa poczwórne stanowiska dział Bofors kal. 40 mm, które zostały zamontowane w 1945 roku. Inne cechy szczególne okrętu to podniesiona do nadbudówki rufowej platforma przeciwlotnicza, a także unikatowy herb okrętu, który wisiał na nadbudówce mostku – przedstawiający heraldyczną Białą Różę Yorków.

Uzbrojenie główne: dziesięć dział 356 mm/45 Mk VII na trzech wieżach – dwie poczwórne (jedna z przodu, jedna z tyłu) oraz jedna podwójna, ustawiona nad przednią poczwórną wieżą. To uzbrojenie główne, mimo iż posiadało najmniejszy kaliber na nowym pancerniku z czasów II wojny światowej, cechowało się lekkością i wytrzymałością. Późniejsze wersje tych dział odznaczały się świetną celnością, co zademonstrowały podczas starcia Duke of York ze Scharnhorstem.

Uzbrojenie dodatkowe: szesnaście dział uniwersalnych 133 mm/50 QF Mk I na ośmiu uniwersalnych stanowiskach, po cztery na każdą stronę nadbudówki. Podobnie jak wiele morskich dział uniwersalnych używanych podczas wojny przez obie strony konfliktu, ich zdolności przeciwlotnicze, ze względu na prędkość obrotu stanowiska, nie mogły mierzyć się z wysoką prędkością nowoczesnych samolotów. Działa te, umiejscowione na podobnych stanowiskach, zostały też wykorzystane jako główne uzbrojenie krążowników Royal Navy klasy Dido.

Obrona przeciwlotnicza: osiem dział przeciwlotniczych 40 mm Bofors Mk II na dwóch poczwórnych stanowiskach, znajdujących się na platformie umieszczonej na tylnej nadbudówce. W sumie osiemdziesiąt osiem brytyjskich pom-pomów o kal. 40 mm na sześciu poczwórnych MK VII i ośmiu ośmiolufowych stanowiskach Mk VIII, a także pięćdziesiąt pięć karabinów maszynowych Oerlikon o kal. 20 mm na pojedynczych oraz podwójnych stanowiskach. To połączenie Boforsów i Oerlikonów okazało się doskonałym rozwiązaniem wykorzystywanym przez wiele marynarek wojennych.

Dowodzenie Duke of York

Dowódca z 10 punktami umiejętności

• Cel priorytetowy
• Przypływ adrenaliny
• Podstawy żywotności
• Przeciwdziałanie pożarom

Dowódca z 19 punktami umiejętności

• Cel priorytetowy
• Przypływ adrenaliny
• Strzelec wyborowy
• Podstawy żywotności
• Nadzorca
• Przeciwdziałanie pożarom
• Ekspert w kamuflażu

Wyposażenie Duke of York

Co zaś się tyczy sprzętu eksploatacyjnego, macie dostęp do Grupy naprawczej oraz Sondy hydroakustycznej.  VII Duke of York ma o jeden ładunek Grupy naprawczej mniej od swego siostrzanego okrętu King George V, dlatego zalecamy strategiczne wykorzystanie Sondy hydroakustycznej w celu uniknięcia niepotrzebnych uszkodzeń torpedami.

Na ulepszenia Waszego okrętu czekają cztery miejsca, które można wypełnić na przykład taką konfiguracją:

• Modyfikacja grupy naprawczo-ratunkowej 1 lub Modyfikacja głównego uzbrojenia 1
• Modyfikacja wyszukiwania hydroakustycznego 1 lub Modyfikacja 1 systemu kontroli uszkodzeń
• Modyfikacja 1 uzbrojenia przeciwlotniczego
• Modyfikacja 2 systemu kontroli uszkodzeń