Wspomnienie Operacji Chariot: „największego z rajdów”

Rankiem 28 marca 1942 roku we francuskim porcie Saint-Nazaire miały miejsce sceny rodem z filmu hollywoodzkiego. Pod osłoną ciemności uzbrojony w ładunki wybuchowe niszczyciel HMS Campbeltown staranował bramę suchego doku okupowanego przez Niemców. Chcecie poznać przyczyny tego brawurowego posunięcia aliantów i dowiedzieć się, czy odniosło ono sukces? Czytajcie dalej, aby poznać dalszy ciąg tej historii!

Plan

Od początku II wojny światowej brytyjskie szlaki na Atlantyku były nieustannie narażone na ataki ze strony ciężkich okrętów niemieckich. Chociaż brytyjskie pancerniki rozprawiły się z większością zagrożeń, takich jak Admiral Scheer, Scharnhorst czy Gniesenau, suche doki w Saint-Nazaire odgrywały strategiczną rolę i należało je wyeliminować.

Saint-Nazaire

Atak torpedowy z powietrza byłby w stanie zniszczyć tak olbrzymią infrastrukturę, jednak pojawił się jeden problem: woda wokół doku była na to zbyt płytka. Torpedy nie miały szansy się prześlizgnąć, a brama doku była bardzo wytrzymała i wymagała dużej ilości ładunków wybuchowych. Złożony problem wymagał złożonego i niecodziennego rozwiązania…

Okręt

Wkrótce stało się jasne, że aby przełamać bramę i zniszczyć suchy dok Saint-Nazaire, należało poświęcić okręt wypełniony ładunkami wybuchowymi.

HMS Campbeltown, pierwotnie okręt klasy Wickes o nazwie USS Buchanan (DD-131), stanowił idealny przykład pierwszej klasy pełnomorskich niszczycieli służących w amerykańskiej marynarce wojennej. Te gładkopokładowe okręty o czterech kominach i potężnym uzbrojeniu torpedowym uchodziły za „przyzwoite” pod koniec I wojny światowej, lecz w latach 40. XX wieku były już kompletnie przestarzałe. W 1940 roku 50 takich okrętów (klas Wickes, Caldwell i Clemson) wysłano do Wielkiej Brytanii w zamian za bazy wojskowe.

Niszczyciel, którego nazwę zmieniono na HMS Campbeltown (I.42), służył pod brytyjską i holenderską banderą, choć jego kariera była pełna kolizji z innymi okrętami. Ironizując nieco, można uznać, że właśnie dlatego postrzegano Campbeltown jako idealnego kandydata do tego zadania.

Na potrzeby misji okręt znacznie zmodyfikowano. Wszystkie działa i wyrzutnie torpedowe wymontowano, niektóre części zabezpieczono przed ostrzałem broni lekkiej, a profil okrętu zmieniono na podobieństwo niemieckich torpedowców klasy Raubvogel. Które przekraczały 4 tony materiału wybuchowego, ukrytego zaraz pod dziobem okrętu.

Rajd

Oprócz Campbeltown i kilku innych okrętów w rajdzie uczestniczyło 346 marynarzy Królewskiej Marynarki Wojennej i 265 brytyjskich komandosów.

Podczas podróży do celu oddział szturmowy uniknął wykrycia, jedynie ocierając się o łódź podwodną U-593. Jednak atak powietrzny, który miał odwrócić uwagę obrońców, nie był udany i tylko zwiększył czujność Niemców. Mimo to konwój szturmowy został wykryty zaledwie kilka mil od portu, a zmodyfikowany wygląd okrętu Campbeltown zmylił Niemców, choć nie na długo.

Stary, kruchy niszczyciel sporadycznie oświetlany strumieniami pocisków smugowych, wlewającymi się ze wszystkich kierunków, gwałtownie zderzył się o 01:34 z płaską pionową powierzchnią bramy. Tak potężna siła uderzenia poprzewracała marynarzy i komandosów na pokładzie, a dziewięciometrowa część dziobu oderwała się od solidnej konstrukcji. Campbeltown ostatecznie stanął jak wryty, a komandosi wyskoczyli z okrętu, aby podbić obiekty na wybrzeżu, gdyż nie pozostało im nic innego.

Brytyjscy Commando pojmani po rajdzie.

Co prawda główny cel został osiągnięty, jednak komandosi mieli przed sobą trudne zadanie – większość łodzi została zatopiona i choć saperzy wykonali swoją misję, nie udało się ewakuować wszystkich ludzi. Spośród około 100 komandosów na lądzie większość walczyła do wyczerpania amunicji, po czym skapitulowała – jedynie 5 z nich zdołało uciec z niewoli i wrócić do Anglii. Z całej floty szturmowej wrócił tylko jeden ścigacz artyleryjski oraz pięć łodzi wypełnionych ocalałymi z rajdu.

Campbeltown wbity we wrota suchego doku.

Ostatni akt czekał na swoją chwilę do następnego poranka. Załogi badawcze weszły na pokład częściowo zniszczonego okrętu, lecz nie znalazły śladu materiałów wybuchowych lub zapalników, które to miały zadziałać za kilka godzin. W międzyczasie niemieccy oficerowie przesłuchiwali uprowadzonego dowódcę Campbeltown — Sama Beattie. Wiedząc, że jego okręt może wybuchnąć lada chwila, udawał głupka, dając odczuć przesłuchującym, że kolizja była niczym innym, niż niezamierzonym wynikiem niekompetentnego prowadzenia.

Eksplozja zniszczyła bramę i, w połączeniu z innymi uszkodzeniami spowodowanymi zalaniem i ładunkami wybuchowymi, wyłączyła dok z operacji do końca wojny. Niemcy stracili jedyną bazę na wybrzeżu Atlantyku, która mogła zapewnić schronienie ich pancernikom.

Wrak HMS Campbeltown, po eksplozji, zniesiony przez falę do doku.

Jeśli jeszcze nie masz Campbeltown, to koniecznie musisz sobie nadrobić zaległości. Ten zadziorny, brytyjski, niskopoziomowy niszczyciel Premium posiada wyjątkowo potężne uzbrojenei torpedowe o zasięgu 7,5 km! Jego silną stroną jest także zwrotność, o której świadczy promień zawracania wynoszący 520 m i czas przestawiania steru 2,7 s. Spraw go sobie razem z miejscem w porcie!

Możecie zdobyć Campbeltown w Sklepie premium lub w Arsenale w grze za 19 500 jedn. węgla!

Źródło: Portal WoWs