Przerośnięty niszczyciel.

Od pewnego czasu testujemy kilka nowych okrętów, najciekawszy wśród nich, to niewątpliwie, usadowiony na X tierze, francuski krążownik lekki „Colbert”. Okręt wszedł do służby w 1956 roku, jako krążownik przeciwlotniczy (ostatni klasyczny okręt tego typu, gdzie nacisk położono na uzbrojenie artyleryjskie). Ale po kolei…

W grze okręt jest uzbrojony równie potężnie, jak w rzeczywistości. Główne uzbrojenie stanowi szesnaście uniwersalnych armat kalibru 127 milimetrów, rozmieszczonych w ośmiu dwudziałowych wieżach (po cztery na dziobie i rufie). Ich potężna szybkostrzelność (czas przeładowania to 3 sekundy!), pozwala literalnie zalać ogniem przeciwnika! Dodatkowo, okręt jest uzbrojony w dwadzieścia działek przeciwlotniczych, kalibru 57 mm (rozmieszczenie 10 x 2), co czyni go bardzo groźnym przeciwnikiem dla wrażych samolotów. Fakt, że kaliber głównego uzbrojenia nie powala, ale ten okręt to istny zabójca niszczycieli, a i z innymi krążownikami radzi sobie całkiem nieźle. Kiedy jednak napatoczy nam się wrogi pancernik, możemy wykonać klasyczny manewr armii francuskiej i zamęczyć wroga długotrwałą ucieczką (co przy prędkości maksymalnej ponad 40 węzłów, nie jest dużym problemem 😉 ).

rozgrywka tym okrętem różni się od gry innymi okrętami tej klasy. Gramy nim bardziej, jak przerośniętym niszczycielem. Duża prędkość maksymalna, niezła manewrowość i potworna szybkostrzelność, powoduje, że dostajemy do ręki małą maszynkę zagłady. Kiedy dodamy jeszcze wykrywalność na poziomie 9,8 km z powierzchni i 6 km z powietrza, to aż chce się tą łajbą grać!

Niestety, nie wszystko jest tak kolorowe jak by się chciało… Bardzo drażni mnie permanentny brak torped. Niestety, coś za coś… Potężna siła ognia przeciwlotniczego, niezła manewrowość i prędkość, ale całkowita bezbronność w starciu z pancernikami i ciężkimi krążownikami…

teraz pytanie zasadnicze – brać, czy nie brać? I wiecie co? Mam cholerny zgryz, bo nie wiem co Wam powiedzieć! Z jednej strony, chciał bym go polecić, ale z drugiej… No cóż, po raz pierwszy w swojej karierze w Rykoszet.info, po prostu zgłupiałem… Jedni „Colberta” pokochają, inni znienawidzą, a jeszcze inni, po prostu go nie nabędą 😉 Jako, że nie chcę Wam podpaść, po prostu zachowam swój końcowy osąd dla siebie, a Was zapraszam do lektury kolejnych recenzji, które tradycyjnie, już niebawem!

Ahoy, Kapitanowie!

Paweł Lex Lemański