Historia Philippe’a Auboyneau
Philippe Auboyneau (1899–1961) był admirałem francuskiej marynarki. W lipcu 1940 roku dołączył do Sił Wolnej Francji i objął dowodzenie nad niszczycielem Le Triomphant.
Niedługo później Auboyneau stanął na czele wszystkich morskich jednostek Wolnej Francji w regionie i ramię w ramię z australijskimi marynarzami walczył przeciwko flocie japońskiej. W kwietniu 1942 roku został dowódcą morskiej gałęzi Sił Wolnej Francji, jednakże zrezygnował z tej posady, aby uczestniczyć w lądowaniu w Prowansji w sierpniu 1944 roku. Po wojnie piastował wysokie stanowiska w siłach zbrojnych oraz rządzie państwa. Za swoją służbę został nagrodzony Krzyżem Wielkim Legii Honorowej.
Philippe Auboyneau prowadził bujne życie. Oto kilka ważnych wydarzeń z jego życiorysu.
Philippe Marie Joseph Raymond Auboyneau urodził się w rodzinie bankiera, 9 listopada 1899 roku w Konstantynopolu – stolicy Imperium Osmańskiego. W wieku 17 lat Philippe dostał się do uczelni wojskowej École Navale, a od marca do listopada 1918 roku służył na niszczycielu Typhon. W okresie międzywojennym studiował na École de guerre navale i został dowódcą niszczyciela. W grudniu 1939 roku został awansowany do rangi kapitana fregaty (capitaine de frégate).
Philippe Auboyneau był oficerem koordynującym francuską marynarkę z Royal Navy. Na tym stanowisku zdołał ustanowić dobrą współpracę z admiralicją, co zaowocowało bliskimi kontaktami z wieloma brytyjskimi admirałami. W trakcie niemieckiej inwazji na Francję w maju 1940 roku, Auboyneau znajdował się na pokładzie pancernika Warspite – okrętu flagowego dowódcy Floty Śródziemnomorskiej, Andrew Cunninghama.
Po tych wydarzeniach Philippe Auboyneau dołączył do generała De Gaulle’a, który stanął na czele „Walczącej Francji” (później przemianowanej na Siły Wolnej Francji) w Londynie. Za sterami nieszcyciela Le Triomphant brał udział w wydarzeniach na Atlantyku oraz Pacyfiku. Jedną z operacji przeprowadzonych na Oceanie Spokojnym wraz z Amerykanami i Australijczykami była ewakuacja garnizonu z wysp Banaba oraz Nauru, położonych blisko bazy marynarki wojennej Cesarstwa Japonii w tym regionie.
W listopadzie 1941 roku, Auboyneau został awansowany do rangi podporucznika marynarki (capitaine de vaisseau), a w marcu 1942 roku, stał na czele wszystkich sił marynarki wojennej Wolnej Francji.
W listopadzie 1942 roku krótko po lądowaniu aliantów w północnej Afryce, Auboyneau dotarł do Algierii wraz z innymi przywódcami ruchu Wolnej Francji, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego sztabu marynarki. W styczniu 1943 roku Auboyneau został awansowany do stopnia kontradmirała. W sierpniu 1944 roku poprowadził on dywizjon krążowników podczas operacji Dragoon – alianckiej akcji desantowej w południowej Francji.
Auboyneau otrzymał awans do rangi wiceadmirała i objął dowodzenie nad wszystkimi siłami marynarki wojennej Francji na Dalekim Wschodzie we wrześniu 1945 roku. Pozostał na stanowisku przez dwa lata i uczestniczył w działaniach wojennych w Indochinach. W sierpniu 1955 roku objął dowodzenie nad marynarką francuską na Morzu Śródziemnym, odpowiadając za flotę trójkolorowych podczas starć w Algierii. W grudniu 1957 roku został nominowany do stopnia admirała. W maju 1958 roku wsparł powrót do władzy Charlesa de Gaulle’a, natomiast w 1960 został powołany w skład Conseil d’État. Za swoją służbę, Philippe Auboyneau został nagrodzony Krzyżem Wielkim Legii Honorowej.
Auboyneau zmarł w Paryżu 22 lutego 1961 roku.
