Armada: Lenin

Witamy w naszej podróży po nowo wprowadzonym radzieckim pancerniku Lenin.

Okręt ten jest jedną z wersji projektowych szybkich pancerników, uzbrojonych w artylerię o kal. 406 mm, rozwijanych w ramach programu dużej floty ZSRR w drugiej połowie lat 30. XX wieku. Cechą szczególną tego projektu było umieszczenie dział baterii głównej w przedniej części okrętu. Solidny pancerz oraz duży kaliber tworzą idealne połączenie podczas miażdżenia okrętów wroga.

Historia okrętu

W 1935 roku nowe wyzwania na skalę międzynarodową zmusiły ZSRR do zmiany swojej polityki budowy okrętów, która do tej pory nie przywiązywała wystarczającej uwagi do pancerników jako typu okrętów. Zmiany te dały biurom projektowym zielone światło na rozpoczęcie rozwoju kilku wczesnych projektów pancerników. W 1936 roku przygotowano specyfikację techniczną. Projekt 21, szkic pancernika mającego operować na Morzu Bałtyckim, został stworzony przez biuro projektowe Baltiysky Zavod na podstawie dostarczonej specyfikacji technicznej. Cechy projektu: wyporność rzędu 35 000 ton; bateria główna składająca się z dziewięciu dział o kal. 406 mm; gruby na 350 mm pas pancerny. Szkic był gotowy w czerwcu. Układ wież głównych okrętu był podobny do tego znanego z brytyjskiego pancernika Nelson, z trzema wieżami umieszczonymi na przodzie. Okręt został również wyposażony w działa uzbrojenia dodatkowego o kal. 152 mm, a także działa przeciwlotnicze dalekiego zasięgu o kal. 100 mm. Inżynierowie zdecydowali się na wykorzystanie systemu przeciwtorpedowego Pugliese produkcji włoskiej. Niemniej jednak wygląd przypominający Nelsona został odrzucony przez dowództwo, po burzliwej dyskusji, z „powodów taktycznych”. Doświadczenie zdobyte podczas rozwoju Projektu 21 zostało wykorzystane jako podstawa dla projektu „Pancernika typu A”, który potem ewoluował w pancernik klasy Sovetsky Soyuz.

Odtworzenie okrętu

Model przedstawia teoretyczny wygląd okrętu z 1944 roku, gdyby stępka pod niego została postawiona w 1936 roku i gdyby był zbudowany zgodnie z pierwotnymi planami Projektu 21.

Bateria główna: działa model 1915 o kal. 406 mm/45 umieszczone na trzech potrójnych wieżach zamontowanych na przodzie okrętu. W grze wykorzystano projekty dział z zakładu metalurgicznego Obuchowa.

Działo zostało stworzone do końca 1913 roku przez inżynierów z zakładu Obuchowa pod nadzorem Sztabu Generalnego Sił Morskich oraz Naczelne Dowództwo Konstrukcji Okrętów. Zamówienie na działa zostało złożone w lutym 1914 roku w zakładach metalurgicznych Obuchowa.

Projekt dział istniał wyłącznie na papierze i nigdy nie został zrealizowany w związku z obłożeniem zakładu innymi pilnymi zamówieniami dla wojska. Projekt działa zakładał następujące charakterystykę bojową: wagę pocisku równą 1116 kg; wagę ładunku wynoszącą 332 kg; prędkość wylotową pocisku na poziomie 840 m/s.

Bateria dodatkowa: cztery potrójne stanowiska MK-3-152 o kal. 152 mm. (uzupełnione działami B-38), umieszczone na modelu wieży MK-3-180.

Działa B-38 w założeniu miały być zainstalowane na stanowiskach artyleryjskich pancerników w ramach Projektu 23, Projektu 69 ciężkich krążowników, a także Projektu 68 lekkich krążowników. Produkcja tych okrętów została jednak zatrzymana podczas II wojny światowej, a działa B-38 zostały zainstalowane na pięciu krążownikach Projektu 68K i czternastu krążownikach Projektu 68bis po zakończeniu wojny.

Uzbrojenie przeciwlotnicze: artyleria przeciwlotnicza dalekiego zasięgu składa się z sześciu podwójnych stanowisk MZ-14, które wyposażono w działa B-54 o kal. 100 mm. Obrona przeciwlotnicza małego kalibru to osiem poczwórnych stanowisk 46-K o kal. 37 mm oraz dziesięć podwójnych stanowisk B-11 o kal. 37 mm.

Konfiguracje dla pancernika Lenin

Dowódca z 10 punktami umiejętności

• Cel priorytetowy
• Przypływ adrenaliny
• Nadzorca
• Przeciwdziałanie pożarom

Dowódca z 19 punktami umiejętności

• Cel priorytetowy
• Przypływ adrenaliny
• Nadzorca
• Przeciwdziałanie pożarom
• Ekspert w kamuflażu
• Podstawy żywotności
• Wszechstronność

Sprzęt eksploatacyjny pancernika Lenin

Pancernik został wyposażony w prosty zestaw sprzętu eksploatacyjnego, mianowicie Grupę naprawczą, Grupę naprawczo-ratunkową oraz Myśliwiec. Krótszy czas odnowienia Grupy naprawczo-ratunkowej pomoże Wam skuteczniej chronić okręt przed pożarami i zalaniem, lecz musicie pamiętać, że liczba ładunków jest ograniczona.

Okręt ma pięć miejsc na ulepszenia. Poniższe wydają się najlepszą konfiguracją:

• Modyfikacja grupy naprawczo-ratunkowej 1 lub Modyfikacja głównego uzbrojenia 1
• Modyfikacja 1. systemu kontroli uszkodzeń
• Modyfikacja 1. uzbrojenia przeciwlotniczego
• Modyfikacja 2. systemu kontroli uszkodzeń
• Modyfikacja 1. systemu kamuflażu

Pancernik Lenin w bitwie

• Najlepszą kartą przetargową Lenina są jego celne działa o kal. 406 mm, umieszczone w trzech potrójnych wieżach na przedniej części kadłuba. Zasięg ognia: 18,4 km; czas przeładowania 33 sekundy. Działa baterii głównej mają niezłą balistykę i szybkie pociski. Działa Lenina są niewiarygodnie celne na krótkim i średnim dystansie. Na większych odległościach działa odstają od swoich rówieśników z innych krajów pod względem skuteczności ostrzału, w związku z większym rozrzutem pocisków.
• Wysoka prędkość obrotu wieży pancernika: 180 stopni w zaledwie 30 sekund, wyłączając efekty płynące z umiejętności dowódcy i ulepszeń.
• Dobry pancerz – typowa cecha pancerników ZSRR. Tylny pas pancerny Lenina ma grubość 100 mm i może odeprzeć atak skuteczniej niż większość pancerników tego poziomu, a jego pokład stanowi solidną ochronę przed pociskami OB oraz rakietami.
• Sprzęt eksploatacyjny Grupa naprawczo-ratunkowa ze skróconym czasem odnowienia, lecz z ograniczoną liczbą ładunków. Czas działania: 10 sekund; czas odnowienia: 60 sekund; liczba ładunków: 3.

Źródło: Portal WoWs