Papierowe okręty: Pancernik Alsace

„Papierowe okręty” często są wcielane do floty World of Warships. Dwa razy miesięcznie artykuły historyczne z nowej serii „Papierowe okręty” opowiedzą Wam o okrętach, które w rzeczywistości nigdy nie zeszły z desek kreślarskich, ale w naszej grze pływają po otwartych wodach. Uwaga, ta kolumna będzie szczególnie interesująca dla tych, którzy interesują się przede wszystkim aspektami inżynierskimi!

Okręt ten został zaprojektowany i miał być zbudowany w ramach programu z roku 1940, jako rozwinięcie koncepcji powstałych podczas projektowania i budowy pancerników Richelieu, Jean Bart, Clemenceau i Gascogne. Nie był też ograniczony ustaleniami traktatów Waszyngtońskiego i Londyńskiego. Projekt ten oparty był na pancernikach klasy Richelieu wraz ze wszystkimi ich odmianami i modyfikacjami, szczególnie Clemenceau i Gascogne, będących najnowszymi przedstawicielami tego typu.

Nasz projekt wzorowaliśmy na jednym z wariantów planów pancernika, zatwierdzonego do budowy przez parlament francuski 15 kwietnia 1940 roku. Projekt nigdy nie został zrealizowany z powodu porażki i kapitulacji Francji. W przeciwieństwie do poprzedzających go pancerników klasy Richelieu, na tym okręcie miejsce znalazła trzecia poczwórna wieża baterii głównej, umieszczona w przedniej części okrętu, co pociągnęło za sobą zwiększenie jego rozmiarów, zastosowanie potężniejszego układu napędowego i grubszego opancerzenia, które na Richelieu musiało zostać ograniczone z uwagi na limity wyporności.

Powstały okręt można określić jako hybrydę Clemenceau i Gascogne. Na główną baterię składają się działa kal. 380 mm, umieszczone w trzech poczwórnych wieżach, z których dwie zamontowane są z przodu (jedna z nich znajduje się w superpozycji), a trzecia z tyłu. Podobnie jak w przypadku większości francuskich pancerników, pomiędzy przednimi wieżami pozostawiono wystarczająco dużo miejsca, by zmieścić przedział z generatorem na olej napędowy.

Francuscy inżynierowie pracujący przy tym projekcie byli jednak przesadnymi optymistami przy planowaniu rozmieszczenia elementów układu napędowego: na tej samej przestrzeni chcieli zmieścić maszynerię rozwijającą 150% mocy w porównaniu do poprzednich projektów, mimo że używane wcześniej komponenty były już i tak mocno zaawansowane. Taki skok mocy o 50% wydawał się niemożliwy. Żeby go osiągnąć, musieliśmy zwiększyć rozmiary przedziałów układu napędowego i zmniejszyć jego moc o 28 000 KM, aby osiągnąć zakładaną prędkość maksymalną wynoszącą 32 węzłów. Zmiany te pociągnęły za sobą pewne skutki uboczne, takie jak większy odstęp pomiędzy wieżami głównymi i wystarczającą ilością miejsca do zainstalowania na pokładzie dział uniwersalnych i przeciwlotniczych małego kalibru. Wieże i działa głównej baterii przypominają te znane z Richelieu. Kadłub A posiada te same stanowiska baterii dodatkowej co Clemenceau, natomiast kadłub B uzbrojony jest w baterię dodatkową pochodzącą z powojennego Jean Bart. Oba kadłuby mają artylerię przeciwlotniczą małego kalibru, znaną z Clemenceau.

_{Tabela głównych wymiarów okrętów Projekt wer.3, Alsace i Clemenceau.}

Widok z boku na pancernik Alsace

Kadłub

Kształt kadłuba wzorowany jest na szkicach technicznych pancernika Gascogne, przy czym jego szerokość i długość zostały zmienione, ale wysokość kadłuba pozostała taka sama.

Aktualnie istnieją dwie wersje kadłuba: kadłub A z 1940 roku (rok, w którym okręt miał być wcielony do służby) i kadłub B z 1945 roku (rok, w którym zakończyły się walki).

W trakcie procesu modelowania naśladowaliśmy spawy kadłuba (poza wzdłużnymi spawami na spodzie okrętu) typowe dla francuskich pancerników.

• Wały, śruby i stępki przechyłowe zostały zapożyczone z pancerników Richelieu, Jean Bart, Clemenceau i Gascogne.
• Okręt posiada wewnętrzny pas pancerny, który jest całkowicie zasłonięty przez poszycie i niewidoczny z zewnątrz.
• Stępka mocująca ma formę drewnianej belki, zlokalizowanej pod grodzią przeciwtorpedową.

Nadbudówki

• Ułożenie nadbudówek jest podobne jak u pancernika Gascogne, na którego planach się wzorowano.
• Maszty, wyposażenie, detale, orurowanie, itp. wzorowane są na pancernikach Richelieu, Jean Bart, Clemenceau i Gascogne.
• W okręcie tym zastosowano obrotowy komin, mogący obracać się o 90 stopni w stosunku do linii środkowej okrętu. Obrót komina związany jest z obrotem stacji dowodzenia i stanowiskiem dalmierza umieszczonym na tylnym kominie nadbudówki. Rury odprowadzające parę i kominy dodatkowych kotłów są stałe. Komin wyposażony jest w żaluzje, podobnie jak na Jean Bart. Napęd obrotowy znajduje się nad kominem.
• Poręcze na pokładach, nadbudówki i platformy zostały zapożyczone z pancerników Richelieu, Jean Bart, Clemenceau i Gascogne. Barierka ochronna użyta koło małokalibrowej artylerii przeciwlotniczej 2x37mm jest składana. Na poziomach 4, 5 i 7 nadbudówki przedniej zainstalowano wysokie nadburcia z wiatrochronem. Platformy szperaczy pokryte są płótnem i zabezpieczone barierkami.

Łodzie

• Umiejscowione są tak, jak na projekcie. Modele skopiowano z Richelieu i Jean Bart.

Bateria główna

• Bateria główna składa się z trzech stanowisk poczwórnych dział kal. 380 mm, każde długości 45 kalibrów. Wieże i działa zostały skopiowane z pancerników Richelieu, Jean Bart, Clemenceau i Gascogne.
• Główne działa nakierowywane są przy pomocy stacji dowodzenia i dalmierza umieszczonych na dziobowych nadbudówkach i wyposażonych w 13,5-metrowy potrójny dalmierz. Zapasowa stacja dowodzenia i dalmierza zlokalizowana jest na nadbudówce rufowej i wyposażona w podwójny dalmierz. Obie staje dowodzenia i dalmierzy podobne są do tych, które znamy z okrętów Richelieu i Jean Bart. Pomieszczenie radiolokacji artyleryjskiej położone jest pod magazynem przedniej wieży baterii dodatkowej kal. 152 mm.
• Główne wieże są dodatkowo wyposażone w 14-metrowe dalmierze podwójne.
• Pięciometrowy dalmierz nawigacyjny, położony na dachu opancerzonego kiosku, może również zostać użyty do nakierowywania dział głównej baterii.
• 2 nocne stacje dowodzenia i dalmierzy, takie same jak te na pancerniku Gascogne, zainstalowane są po obu stronach przedniej dziobowej nadbudówki na drugim poziomie.
• Na okręcie zainstalowano 7 reflektorów bojowych, każdy z lustrem o średnicy 120 cm.
• Kadłub B pozwala na instalację stacji dowodzenia i dalmierza z radarem dozorowania, który wykorzystać można do sterowania ogniem artyleryjskim. W roku 1945 na tym okręcie można było zainstalować tylko radary amerykańskie i brytyjskie, a na pancerniku Richelieu zainstalowano brytyjski radar dozorowania 248.
• Okręt posiada również urządzenia służące do czyszczenia luf dział głównych, zapożyczone z Richelieu i Jean Bart. Należały do nich wciągniki, pomocnicze urządzenia naprowadzające, pomieszczenia do przechowywania lin oraz liny zwinięte na bębnach.

Bateria dodatkowa

• Trzy potrójne wieże z działami kal. 152 i długością lufy wynoszącą 55 kalibry. Wieże i działa skopiowane są z pancerników Richelieu, Jean Bart, Clemenceau i Gascogne.
• Początkowo stanowiska te miały być uniwersalne. Jednak problem z ładowaniem przy dużym kącie uniesienia działa pogorszyły ich przydatność do zwalczania lotnictwa. Problem ten pozostawał nierozwiązany aż do lat 50., czyli do czasów, których nie obejmuje już nasza gra. Dlatego właśnie działa te traktowane są wyłącznie jako bateria dodatkowa, chociaż teoretycznie należą do środków dalekosiężnej obrony przeciwlotniczej okrętu.
• Za ogień baterii dodatkowej odpowiedzialna jest stacja dowodzenia i dalmierza wyposażona w 8-metrowy dalmierz podwójny, zlokalizowana na tylnym kominie nadbudówki. Stacja dowodzenia i dalmierza (położona na dziobowej nadbudówce, tuż ponad główną stacją dowodzenia i dalmierza głównej baterii) wyposażona w 6-metrowy dalmierz podwójny, sterowała ostrzałem przeciwlotniczym.
• Stacja dowodzenia i dalmierza z radarem dozorowania do sterowania ogniem artyleryjskim zainstalowana jest na kadłubie B.

Artyleria uniwersalna i przeciwlotnicza

• Artyleria uniwersalna kadłuba A złożona jest z dwunastu podwójnych stanowisk z działami 100 mm/45 Mle 1933, ułożonych w formie piramidy wzdłuż boków okrętu, na śródokręciu.
• Artyleria uniwersalna kadłuba B złożona jest z dwunastu podwójnych stanowisk z działami 100 mm/55 Mle 1935, które zastępują stanowiska z poprzedniego kadłuba.
• Artylerię przeciwlotniczą małego kalibru stanowi dwanaście podwójnych stanowisk dział 37 mm/70 Mle 1935 ACAD i dziesięć podwójnych stanowisk 25 mm/60 Mle 1939 Hotchkiss.
• Ogień artylerii uniwersalnej kontrolowany jest przy pomocy czterech stacji dowodzenia i dalmierza, położonych wzdłuż ścian nadbudówek.
• Ogień artylerii przeciwlotniczej kal. 37 mm sterowany był z wykorzystaniem przeliczników artyleryjskich – jeden sterownik obsługiwał dwa stanowiska. Działa kal. 25 mm miały jedynie lokalne sterowanie (czyli ręczne, przez człowieka).
• Stacja dowodzenia i dalmierza z radarem dozorowania do kontroli ognia artyleryjskiego zamontowana jest na kadłubie B. Zgodnie z sytuacją w roku 1945, w tym czasie do zamontowania możliwe były tylko te wyprodukowane w Stanach Zjednoczonych lub Wielkiej Brytanii.
• Na poziomach 7 i 8 nadbudówki zamontowano urządzenia obserwacyjne artylerii przeciwlotniczej.

Wyposażenie radarowe

• Na dziobowej nadbudówce na 5 poziomie umieszczone są trzy przedziały radiowe; główny pokój sterowania znajduje się z przodu wieży baterii dodatkowej nr 2, pod pokładem pancernym chroniącym drugi przedział kotłowy.
• Główne anteny rozpięto pomiędzy rejami masztów, a specjalnym masztem radiowym, zamontowanym na zapasowej stacji dowodzenia i dalmierza głównej baterii. Dodatkowe anteny umieszczono pomiędzy dziobowymi rejami a opancerzonym kioskiem.
• Rozmaite anteny specjalne i inne wyposażenie zapożyczone są z Richelieu i Jean Bart.
• Radionamiernik zainstalowany jest na głównym maszcie, stacja radionamiernika znajduje się na 6 poziomie dziobowego komina nadbudówki, natomiast dodatkowa antena położona jest za przednim falochronem.
• Radar dozorowania: jeden brytyjski radar dozorowania Type 273 zainstalowany jest w szklanej budce na fokmaszcie, drugi na szczycie głównego masztu.

Uzbrojenie lotnicze

• Podobne jak w przypadku ostatniego wariantu pancernika Gascogne, ale z bardziej kompaktowymi samolotami Dewoitine HD.730-bis zamiast Loire 130. Okręt może zabrać maksymalnie 5 takich samolotów: 3 w hangarze, 1 na katapulcie i 1 na wózku umieszczonym na pokładzie. Gascogne może pomieścić tylko 4 samoloty.
• Hangar zlokalizowany jest pod głównym pokładem, dokładnie tak samo jak w Gascogne.
• Katapulta zainstalowana jest wzdłuż linii środkowej okrętu, żuraw od sterburty, a szyny wózka przenoszącego gotowe do startu samoloty – od bakburty.

Pancerz i ochrona przeciwtorpedowa

• Pancerz boczny cytadeli zainstalowany jest wewnątrz okrętu, ma grubość 350 mm i wysokość 5,96 m. Począwszy od linii znajdującej się 1,65 m ponad dolną krawędzią pasa pancernego, jego grubość stopniowo się zmniejsza do 200 mm na dolnej krawędzi. Pancerz pochylony jest pod kątem 15,3 stopnia.
• Przedni pancerz poprzeczny cytadeli ma grubość 370 mm pomiędzy środkowym i dziobowym pancerzem pokładu. Poniżej dziobowego pokładu pancernego umieszczony jest przedni poprzeczny pancerz o grubości 250 mm. Tylny pancerz poprzeczny ma również 250 mm grubości.
• Główny pokład pancerny ma grubość 170 mm, z wyjątkiem pokładu nad magazynami amunicji, który ma 190 mm.
• Jeden pokład niżej, tuż poniżej pokładu pancernego, zainstalowany jest 40-milimetrowy pokład przeciwodłamkowy o nachylonych, 50-milimetrowych ścianach łączących się z dolną krawędzią głównego pasa pancernego.
• Wewnątrz cytadeli główny pokład ma grubość 26 mm, a nadbudówka na 1 poziomie ma ściany grubości 7 mm.
• Barbety wież głównej baterii mają grubość 405 mm nad pokładem pancernym i 85 mm pod nim.
• Grubość pancerza barbet wież baterii dodatkowej i uniwersalnej wynosi 100 mm.
• Magazyny baterii głównej, dodatkowej i uniwersalnej chronione są pancerzem cytadeli.
• 100-milimetowy pokład pancerny z pochylonymi ścianami zainstalowany jest po rufowej stronie cytadeli. Grubość pokładu pancernego ponad układem sterowania wynosi 150 mm.
• Od czoła cytadeli na poziomie drugiego pokładu do grodzi zderzeniowej biegnie pokład pancerny o grubości 40 mm.
• Na 4 i 5 poziomie nadbudówki opancerzenie ścian kiosku ma grubość 340 mm, a jego strop, pokład i osłony rur biegnących do pomieszczenia radiolokacji artyleryjskiej – 160 mm.
• Rury biegnące do przeliczników artyleryjskich mają opancerzenie o grubości 30 mm.
• Rury wydechowe głównych kotłów, osłonięte 50-milimetrowym pancerzem, umieszczone są ponad pokładem pancernym i pod pokładem nadbudówki.
• Opancerzenie wież głównej baterii podobne jest do tego, jakie znamy z Richelieu i Jean Bart: ściana czołowa ma 430 mm, boki 300 mm, strop 195 mm i 170 mm, a tył 250 mm.
• Ochrony przeciwtorpedowe wewnątrz cytadeli mają podwójne (pod magazynami – potrójne) dno i „warstwowy” pancerz boczny. Pancerz boczny ma następującą konfigurację: 12 mm zewnętrznego pancerza, przedział wypełniony materiałem hydrofobowym, gródź o grubości 18 mm, olej, 8-milimetrowa warstwa wewnętrzna pancerza, olej, gródź o grubości 10 mm, przedział rozszerzalny, przeciwtorpedowa gródź o grubości 40 mm, komora filtracyjna i gródź o grubości 10 mm. Ogólna głębokość ochrony przeciwtorpedowej (od burty do grodzi torpedowej) na śródokręciu wynosi 7 m i przynajmniej 4 m w pobliżu magazynów amunicji głównej baterii.

Rozmieszczenie amunicji

• Amunicja głównej baterii umieszczona jest w magazynach pod wieżami i chroniona jest przez cytadelę. Stąd transportowana jest bezpośrednio do wież.
• Mechanizm ładowania dział głównej baterii zapożyczony został z Richelieu i Jean Bart.
• Magazyny baterii dodatkowej umieszczone są w osobnych przedziałach wewnątrz cytadeli za i przed magazynami baterii głównej. Z tego miejsca amunicja transportowana jest bezpośrednio do wież.
• Magazyny baterii uniwersalnej (w przeciwieństwie do oryginalnego Richelieu i Jean Bart) umieszczone są bezpośrednio pod stanowiskami dział uniwersalnych, pod pokładem pancernym i ponad maszynownią (podobnie jak w przypadku Jean Bart tuż przed podniesieniem bandery). Wszystkie magazyny znajdują się wewnątrz cytadeli. Amunicja transportowana jest do dział przy pomocy wind i ładowana przez włazy w pokładzie.
• Amunicja artylerii przeciwlotniczej małego kalibru 2×37 mm przechowywana jest w magazynach znajdujących się bezpośrednio pod pokładem pancernym, pod stanowiskami dział. Dostarczana jest bezpośrednio do wież i ładowana przez włazy w pokładzie.
• Amunicja dział 2×25 mm składowana jest w magazynach położonych wewnątrz przedziałów magazynów baterii głównej. Amunicja operacyjna przechowywana jest w 3–4 skrzyniach położonych obok każdego ze stanowisk, a dodatkowa amunicja transportowana jest przez włazy przeznaczone do ładowania amunicji głównej baterii.

Alsace w World of Warships

W naszej grze Alsace znajduje się na IX poziomie francuskiego drzewa technologicznego. Trzy poczwórne wieże pozwalają na oddanie salwy burtowej złożonej z 12 pocisków, w przeciwieństwie do innych pancerników na tym poziomie, które mogą się pochwalić tylko 9-pociskowymi salwami. Kolejnym atutem jest zasięg baterii dodatkowej, wynoszący 7,5 km, co jest bardzo pomocne przy bitwach na krótkich dystansach. Alsace wyposażony jest w sprzęt eksploatacyjny Doładowanie silnika, co jest nietypowe dla pancerników i pozwala mu osiągnąć dużą prędkość jak na ten typ okrętu (do 32,8 węzła przy włączonym Doładowaniu silnika). Tylko amerykański pancernik Iowa może go pokonać w tej kategorii. Taka kombinacja dział głównych, dodatkowych i sprzętu eksploatacyjnego pozwala temu pancernikowi na prowadzenie skutecznego ostrzału z każdej odległości, choć najbardziej komfortowy będzie średni i długi dystans. Sugerowane cele – krążowniki i pancerniki.

Dostępny sprzęt eksploatacyjny: Grupa naprawczo-ratunkowaGrupa naprawczaDoładowanie silnikaMyśliwiec katapultowany

Źródło: Portal WoWs