Historia kamuflażu: US Nav

Kiedy i jak w marynarce wojennej używano kamuflaży? Artykuły z serii „Historia Kamuflażu” publikowane będą co miesiąc, więc możemy na spokojnie przestudiować historię malowania okrętów różnych krajów w barwy maskujące.

W US Navy nie używano kamuflażu w okresie międzywojennym. Okręty pomalowane były w sposób właściwy dla czasów pokoju: kadłub i nadbudówka były szare z niebieskawym odcieniem, pokłady większych jednostek obłożone były deskami, a pokłady niszczycieli malowano na ciemniejsze kolory (zazwyczaj ciemnoszary).

Na części podwodne okrętów nakładano warstwy antykorozyjne, a z wierzchu czerwoną farbę. Pas linii wody malowano na czarno. W latach 30. górne części masztów amerykańskich pancerników malowano zwykle na biało, ale były również wyjątki: na przykład dachy wież baterii głównych pancernika Arizona pomalowano na czerwono. Żeby ustandaryzować stosowane farby, wszystkie kolory otrzymały nazwy składające się z liter i cyfr.

Z początkiem II wojny światowej US Navy opracowała i rozpoczęła używanie nowych kamuflaży i dezorientujących wzorów. Powstała klasyfikacja wszystkich schematów kamuflaży. Rodzaj powierzchni jednokolorowej lub kamuflażu określany był przez typ bazowy (Measure), posiadający własny numer. Następnie podawano kod projektu ustandaryzowanego wzoru kamuflażu. Składał się on z liczby i litery.

Pierwszych osiem schematów wprowadzono w styczniu 1941 roku. W Measure 1 (MS 1) pionowe powierzchnie pomalowane były na kolor jasnoszary (5-L), a poziomie na ciemnoszary (5-D).

^{Krążownik Boise w kamuflażu MS 1}

We wrześniu 1941 roku opracowano i wprowadzono pięć kolejnych wzorów. We wzorze MS 11 wszystkie pionowe powierzchnie pomalowane były na jednolity kolor szary z niebieskim odcieniem (5-S), a poziomie powierzchnie i deski malowano jaśniejszym, grafitowo-niebieskim kolorem (20-B). MS 12 wprowadził malowanie powierzchni pionowych w zmieniające się odcienie koloru szarego (od 5-S do 5-O), ale nadbudówkę i maszty malowano na kolor jasny szaroniebieski (5-H). MS 12mod posiadał kropkowany wzór kamuflażu.

^{Pancernik Alabama z kamuflażem MS 12mod}

^{USS Pensacola w kamuflażu MS 5}

Po rozpoczęciu działań zbrojnych na Pacyfiku w 1942 roku opracowano cztery kolejne wzory kamuflażu. Najsłynniejsze z nich to MS 21 i MS 22.

MS 21 – wszystkie powierzchnie pionowe pomalowane były na kolor ciemnoniebieski (5-N), powierzchnie poziome i drewniane pokłady na kolor grafitowo-niebieski (20-B).

MS 22 – powierzchnie pionowe pomalowane były na kolor ciemnoniebieski (5-N) do najniższego poziomu pokładu głównego. Wszystko powyżej malowano jasnym kolorem szaroniebieskim (5-H). Powierzchnie poziome i drewniane pokłady miały kolor grafitowo-niebieski (20-B).

W marcu 1943 roku zmiana obszarów walki wymagała przyjęcia nowych standardowych kamuflaży. Doszły cztery nowe wzory. Pierwszy z nich, MS 23, wyglądał dla marynarzy znajomo, ponieważ opierał się na wzorze MS 3, a efekt kamuflażu deformującego w połączeniu ze standardowymi odcieniami kolorów używany był w innych schematach.

Wzór MS 31 mógł zawierać zarówno fragmentowane, jak i ciągłe linie, malowane przy użyciu dwóch lub trzech kolorów. Schemat ten posiadał wiele wariantów. Opracowano go dla pancerników, krążowników, niszczycieli, lotniskowców eskortowych i okrętów pomocniczych.

^{Schemat MS 31a/8b}

MS 32 – ten schemat wprowadzono równolegle z MS 31. Różnił się kolorystyką powierzchni poziomych. Był szeroko stosowany na wszystkich typach okrętów US Navy i posiadał niezliczoną ilość wariantów, różniących się przede wszystkim odcieniami kolorów.

^{Schemat MS 32/22D}

MS 33 – schemat ten podobny był do dwóch poprzednich. W jego podstawowym wariancie do malowania powierzchni poziomych używano tylko dwóch kolorów. Był używany na wszystkich typach lotniskowców i krążowników, a także na okrętach pomocniczych. W ogóle nie używano go na pancernikach i bardzo rzadko na niszczycielach. Posiadał liczne warianty, różniące się głównie odcieniami kolorów.

Poza nowymi schematami, w marcu 1943 roku do palety kolorów wprowadzono nowe odcienie zielonego. Niektóre warianty wykorzystywały różne odcienie brązowego.

Po zakończeniu wojny użycie kamuflaży było zdecydowanie rzadsze. Rozwój technologii radarowej sprawił, że kamuflaż stał się bezużyteczny i większość okrętów malowano na kolor szary.

Następny temat: Kamuflaż okrętów Kriegsmarine.

Źródło: Portal WoWs