Historia mundurów marynarki wojennej

Państwo: Japonia
Flota: Cesarska Marynarka Wojenna Japonii
Stopień: Kaigun Taishō/Admirał

Wygląd munduru wyjściowego oficerów Cesarskiej Marynarki Wojennej Japonii przybrał ostateczny kształt w latach 1919–1920, tuż po I wojnie światowej. Jego najważniejszym elementem była ciemnoniebieska marynarka ze stójką oraz zapięciem na haftki. Stopień oficera można było określić na podstawie oznaki na rękawie i charakterystycznego wzoru insygniów na kołnierzu marynarki. Admirałowie i marszałkowie na kołnierzach mieli insygnia z szerokim sznurem złotego koloru i trzema kwiatami sakury. Do tego nosili czapkę z kokardą narodową. Kokarda narodowa wyglądała tak samo w przypadku wszystkich oficerów: była kotwicą z kwiatem wiśni, a jej wzór przyjęto w 1883 r.

Państwo: USA
Flota: Marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych
Stopień: Admirał floty

Ogólny wygląd mundurów wyjściowych marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych jest obecnie niemal taki sam, jak w 1919 roku. Dwurzędowa marynarka, która była elementem tak zwanego „niebieskiego” munduru, zadebiutowała w marcu 1919 roku. Wyglądem przypominała mundur marynarki wojennej Wielkiej Brytanii. Czapki admirałów, starszych i młodszych oficerów można było rozróżnić na podstawie złotych haftów lub ich braku na daszku. Oznaki na rękawie umożliwiały określenie dokładnego stopnia oficera. Zgodnie z wytycznymi, mundury admirałów floty były przyozdobione złotą gwiazdą z jednym szerokim i czterema wąskimi galonami.

Państwo: ZSRR
Flota: Marynarka Wojenna ZSRR
Stopień: Admirał

Główny mundur wyjściowy radzieckiej marynarki wojennej, tzw. „mundur codzienny” przybrał swój ostateczny kształt w 1943 r. Właśnie wtedy wprowadzono specjalne insygnia i naramienniki, które przypominały patki znane z mundurów Marynarki Wojennej Imperium Rosyjskiego. Ciemnoniebieska marynarka ze stójką również czerpie z czasów carskich, a jej wygląd niemal nie zmienił się aż do lat 80. XX wieku. Ważnym elementem munduru oficerskiego była kokarda narodowa. W jej skład wchodziła kotwica z łańcuchem, układającym się w wieniec laurowy oraz pięcioramienna gwiazda. Admirałowie mogli również pochwalić się złotym sznurem i ozdobnym złotym liściem na daszku.

Państwo: Niemcy
Flota: Kriegsmarine
Stopień: Großadmiral/Wielki Admirał

Podczas II wojny światowej w skład munduru wyjściowego oficerów Kriegsmarine wchodził ciemnoniebieski płaszcz z 1939 r. z wykładanym kołnierzem, który był pozbawiony patek. W 1938 r. wprowadzono czapkę, której kształt przypominał siodło. Na czapce widniała otoczona gałązkami dębu trzykolorowa kokarda narodowa z orłem, który był symbolem narodowym. Tę samą ozdobę umieszczono na płaszczu po prawej stronie klatki piersiowej. Stopień oficera w tym mundurze można było określić na podstawie specjalnych insygniów na rękawach. Wielcy Admirałowie na rękawach nosili złotą gwiazdę i złote galony – cztery wąskie i cztery szerokie. Kolejnym elementem, który wyróżniał mundury admiralskie były dwa rzędy gałązek dębu wyhaftowane na daszku czapki.

Państwo: Wielka Brytania
Flota: Królewska Marynarka Wojenna
Stopień: Admirał floty

W pierwszej połowie XX wieku główny mundur wyjściowy oficerów Królewskiej Marynarki Wojennej określano jako mundur „codzienny”. Styl dwurzędowej ciemnoniebieskiej marynarki z wykładanym kołnierzem, pozbawionej patek nie zmienił się od 1889 roku. Wygląd czapki żołnierzy marynarki wojennej również pozostał niemal taki sam od końca XIX wieku. Od 1856 r. czapka oficerska zyskała charakterystyczne zdobienie: specjalną kokardę narodową z koroną brytyjską i srebrną kotwicą zamkniętą w złotym wieńcu laurowym. Daszek czapek admiralskich ponadto był zdobiony dwoma rzędami liści dębu. Specjalne insygnia na rękawach pozwalały dokładnie określić stopień oficerów.

Państwo: Francja
Flota: Francuska marynarka wojenna
Stopień: Admirał

Ogólny wygląd munduru wyjściowego ukształtował się krótko po I wojnie światowej. Tak jak w przypadku mundurów innych flot, jednym z głównych elementów była dwurzędowa ciemnoniebieska marynarka z wykładanym kołnierzem, jednak płaszcz francuski wyróżniały wąskie naramienniki. Mundury francuskiej marynarki wojennej różniły się wieloma szczegółami w zależności od stopnia oficerskiego. Mundury admirałów, starszych i młodszych oficerów były zdobione zróżnicowanymi patkami. Starsi oficerowie marynarki wojennej dodatkowo nosili specjalną kokardę narodową z kotwicą ozdobioną piorunami i skrzydłami. Każdy stopień miał specjalne insygnia na rękawach płaszcza oraz otokach czapki. Przykładowo, na admiralskich otokach był wyhaftowany specjalny złoty wzór i pięć srebrnych gwiazd.