Z kart historii: Włoskie pancerniki
Dziś porozmawiamy o budowie i służbie włoskich pancerników, omówimy ich silne i słabe strony, a także obejrzymy to, co udało nam się odtworzyć w World of Warships. Przygotowaliśmy dla Was także quiz i dwie misje bojowe do wyboru.
Narodziny włoskich pancerników
Wraz z nasileniem się ogólnoświatowego wyścigu w budowie drednotów, Włochy, podobnie jak inne światowe potęgi, rozpoczęły budowę własnych nowoczesnych pancerników. Pierwszym takim okrętem był zwodowany w 1910 roku Dante Alighieri — nazwany na cześć wielkiego poety i autora „Boskiej komedii”. Wers z tego słynnego poematu został przyjęty za motto okrętu — „Duch w każdej walce tryumfator wroga”.
Kliknij na zdjęcia, by je powiększyć.
Wkrótce szeregi włoskiej marynarki zasiliły pancerniki typu Conti de Cavour oraz ich ulepszona wersja — okręty typu Adrea Doria. Pancerniki te zaprojektowano głównie z myślą o ochronie włoskich interesów na Morzu Śródziemnym, mogły jednak żeglować także po Oceanie Atlantyckim.
Z kart historii
Conte di Cavour
Giulio Cesare (klasa Conte di Cavour) w porcie w Tarencie. Sierpień 1942 roku.
Kliknij na zdjęcia, by je powiększyć.
Andrea Doria
Widok od prawej strony burty na zakamuflowany włoski pancernik Caio Duilio (typ Andrea Doria) w Taranto, maj 1942 roku.
Kliknij na zdjęcia, by je powiększyć.
Vittorio Veneto
Vittorio Veneto w drodze do Tarentu po bitwie koło Przylądka Matapan, 28 marca 1941 roku. Rufa pancernika jest głęboko zanurzona w wodzie — okręt nabrał niemal 4000 ton wody po trafieniu torpedą i bombą lotniczą, a jego wodnosamolot został uszkodzony w wyniku eksplozji jednej z wież artyleryjskich.
Na początku kwietnia Vittorio Veneto przybył do Tarentu, gdzie, by zniwelować skutki odniesionych uszkodzeń, na jego dziobie umieszczono zbiorniki z wodą.
Kliknij na zdjęcia, by je powiększyć.
Służba bojowa włoskich pancerników
Dante Alighieri służył jako okręt flagowy włoskiej marynarki tuż przed wybuchem I wojny światowej. W czasie wojny blokował wschodnie wybrzeże Morza Adriatyckiego. W zadaniu tym wspierały go trzy pancerniki typu Conte di Cavour, które starały się zneutralizować zagrożenie płynące ze strony austro-węgierskich pancerników typu Viribus Unitis. Jeden z tych okrętów — Leonardo da Vinci — uległ zniszczeniu w 1916 roku, gdy jego magazyn eksplodował w trakcie wyładunku zapasów w porcie w Tarencie. Okręty Conte di Cavour i Giulio Cesare zostały poddane modernizacji i użyto ich w II wojnie światowej.
Andrea Doria i jego okręt siostrzany Caio Duilio patrolowały Morze Adriatyckie w trakcie I wojny światowej. W czasie II wojny światowej eskortowały włoskie konwoje i uczestniczyły w najazdach na siły brytyjskie.
Budowa pancerników typu Franceso Caracciolo została zainicjowana w trakcie I wojny światowej, ale nigdy nie weszły one do służby. Gdyby do tego doszło, byłyby wówczas najszybszymi pancernikami świata.
Kliknij na zdjęcia, by je powiększyć.
Vittorio Veneto, który zwodowano w 1937 roku, okazał się najaktywniejszym włoskim pancernikiem. W trakcie II wojny światowej wypływał z portu 50-krotnie i pokonał ponad 20 000 mil morskich. Pancernik ten uczestniczył w bitwach koło Przylądka Spartivento i Przylądka Matapan, przechwytywał także brytyjskie konwoje.
Ocena włoskich pancerników
Włoskie pancerniki ewoluowały dość znacznie w swojej historii. Miały one swoje niedociągnięcia — na przykład kiepską celność artylerii i grupowanie strzałów ich dział baterii głównej. Krytykowano także stabilność tych okrętów, choć w warunkach Morza Śródziemnego wymagania w tej materii były znacznie niższe niż dla okrętów pływających po oceanach.
Ostatnia generacja włoskich pancerników — typ Vittorio Veneto — mogła poszczycić się skutecznym systemem ochrony bocznej, w którym główny pas pancerny składał się z dwóch warstw. Pierwsza warstwa miała zdzierać przeciwpancerny płaszcz pocisku, zanim dotrze on do warstwy głównej. Cytadele tych okrętów były dodatkowo chronione z każdej strony płytami pancernymi.
Z wymienionych względów praktycznie niemożliwe było uszkodzenie tych pancerników ogniem artyleryjskim o płaskiej trajektorii lotu pocisku, podczas gdy solidne opancerzenie nadbudówek chroniło je przed poważnymi uszkodzeniami od trafień pociskami OB. Ponadto, pancerniki te mogły osiągać wysoką prędkość jak na swoje rozmiary i miały skuteczną ochronę przeciwtorpedową, którą niektórzy specjaliści uważali za lepszą niż w przypadku okrętów brytyjskich i amerykańskich.
Parametry włoskich okrętów były wystarczające do spełnienia stawianych przed nimi celów, które miały być wypełnione na obszarze Morza Śródziemnego. Podobnie, jak ich historyczni protoplaści, włoskie pancerniki w World of Warships mają dobrą zwrotność i opancerzenie, a także liczne działa baterii dodatkowej. Działa te nie są jednak zbyt celne. Okręty z tej gałęzi znajdują się teraz w fazie wczesnego dostępu. Począwszy od wersji 0.10.3 włoskie pancerniki będą dostępne dla wszystkich.
Kliknij na zdjęcia, by je powiększyć.
Misja bojowa
W zależności od Waszego preferowanego stylu gry i wrażeń, jakie wywrą na Was włoskie pancerniki, możecie wybrać jedną z dwóch możliwości. Żeby wypełnić ofensywny łańcuch misji bojowych, należy zadawać uszkodzenia swoją główną baterią i zdobywać baretki „Trafienie w cel”. Jeśli wybierzecie defensywny łańcuch, musicie zgromadzić pewną ilość potencjalnych uszkodzeń i zdobyć osiągnięcie „Drednot”.
Preferowany łańcuch misji bojowych wybrać możecie tylko raz. Ukończenie misji może zapewnić do czterech kamuflaży Regia Marina, a ukończenie całego łańcucha — kontener Włoskie pancerniki.
Możecie wypełniać misje bojowe grając włoskimi pancernikami z poziomów VI–VIII w bitwach rankingowych, kooperacyjnych, losowych i w operacjach.
Wszystkie historyczne zdjęcia udostępnione zostały przez Archiwum Fotograficzne U.S. Naval Institute. Szukacie więcej ekscytujących zdjęć związanych z historią marynarki? Skorzystajcie z archiwum online dostępnego tutaj.
Ź: WoWS EU
