Armada: Błyskawica

Źródło: Portal WoWs

Niszczyciel Błyskawica był jednym z najpotężniejszych i najszybszych okrętów tego typu zbudowanych w latach 30. XX wieku.

Brał udział w bitwie o Norwegię, lądowaniu w Normandii, bronił brytyjskich miast przed nalotami niemieckich bombowców i polował na okręty podwodne. Po II wojnie światowej okręt służył w marynarce Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej do 1976 roku, po czym przekształcono go w okręt-muzeum. Błyskawica to obecnie najstarszy istniejący niszczyciel świata. Macie teraz szansę dowodzić nim w World of Warships!

Historia

We wczesnych latach 30. niewielka polska Marynarka Wojenna pilnie potrzebowała nowoczesnych okrętów wojennych. W maju 1933 roku kontradmirał Jerzy Świrski, szef Kierownictwa Marynarki Wojennej ogłosił przetarg na budowę dwóch niszczycieli. Początkowo zadanie to planowano zlecić francuskim stoczniowcom, którzy opracowali wcześniej dwa należące do Polski niszczyciele klasy Wicher (w oparciu o okręty klasy Bourrasque). Jednak negocjacje z Francuzami nie powiodły się. Na początku 1934 roku ofertę złożono Szwedom, ale ci również ją odrzucili. W końcu w 1935 roku Polacy zdecydowali się na brytyjski projekt autorstwa słynnej firmy J. Samuela White’a. We wrześniu tego samego roku w stoczni w Cowes, na południu Anglii, rozpoczęła się budowa dwóch jednostek. Zgodnie z tradycją polskiej marynarki, okręty otrzymały nazwy po zjawiskach pogodowych: Grom oraz Błyskawica.

Nowe niszczyciele okazały się wyjątkowo potężne. Błyskawica, która weszła do służby 25 listopada 1937 roku, uzbrojona była w siedem dział kal. 120 mm (więcej niż u niektórych krążowników z I wojny światowej), dwa podwójne działka przeciwlotnicze kal. 40 mm, cztery podwójne stanowiska karabinów maszynowych, dwie potrójne wyrzutnie torped i duży zapas ładunków głębinowych. Większość uzbrojenia wyprodukowano w Szwecji. Poza wymienionymi atutami Błyskawica mogła się również pochwalić osiągnieciem 39 węzłów w trakcie prób prędkościowych, czym górowała nad podobnie uzbrojonymi niszczycielami z tego samego okresu, także nad brytyjskimi jednostkami klasy Tribal. Zostało to okupione nieco obniżoną dzielnością morską, którą jednak nadal uważano za wystarczającą jak na warunki Morza Bałtyckiego.

Tuż przed wybuchem II wojny światowej Błyskawica, Grom i starszy, zbudowany we Francji niszczyciel Burza, przepłynęły z Bałtyku do Wielkiej Brytanii, gdzie połączyły się z British Navy jako okręty sprzymierzone pływające pod polską banderą.

Niszczyciel przeszedł chrzest bojowy już tydzień po rozpoczęciu wojny – 7 września 1939 roku. Błyskawica zaatakowała niemiecki okręt podwodny, ale nie odniosła zwycięstwa. Na dobre wojna rozpoczęła się dla polskich marynarzy w kwietniu i maju 1940 roku, gdy ich okręt wziął udział w kampanii norweskiej. Błyskawica ostrzeliwała niemieckie pozycje, zestrzeliła dwa samoloty i bezpiecznie powróciła do Wielkiej Brytanii. Grom nie miał tyle szczęścia – okręt zniszczono w trakcie niemieckiego nalotu.

Krótko później Błyskawica wzięła udział w ewakuacji brytyjskich żołnierzy z Dunkierki w ramach Operacji Dynamo, a następnie brała udział przede wszystkim w eskortowaniu konwojów i polowaniu na niemieckie U-boty na Atlantyku. Towarzyszyła liniowcowi Queen Mary, który przebudowano na wojskowy okręt transportowy. Większość brytyjskich niszczycieli z trudem nadążała za najszybszym liniowcem świata, który w trakcie podróży przez Atlantyk mógł utrzymywać średnią prędkość 28,5 węzła. Nie stanowiło to jednak żadnego problem dla polskiego okrętu, który udowodnił, że w pełni zasługuje na swoją nazwę.

Od czerwca do listopada 1941 roku niszczyciel przeszedł modernizację i naprawy, których dokonano w macierzystej stoczni w Cowes. Szwedzkie działa kal. 120 mm zastąpiono ośmioma brytyjskimi działami uniwersalnymi kal. 102 mm, umieszczonymi w czterech podwójnych wieżach. W kwietniu 1942 roku w trakcie sztormu uszkodzeniu uległa jednostka napędowa, co unieruchomiło Błyskawicę aż do połowy lipca. W nocy z 4 na 5 maja 1942 roku niemieckie bombowce zaatakowały Cowes. W trakcie nalotu Błyskawica wspierała Aliantów swoimi działami przeciwlotniczymi, podczas gdy większość jej załogi gasiła pożary i ratowała poszkodowanych. W 2004 roku jeden z placów w Cowes nazwano Placem Franckiego, by uczcić dowódcę okrętu, komandora porucznika Wojciecha Franckiego.

W 1944 roku Błyskawica, należąca wówczas do 10. Flotylli Niszczycieli wraz z siłami brytyjskimi i kanadyjskimi, brała udział w Operacji Overlord, wspierając aliancką inwazję w Normandii. 9 czerwca w Kanale Angielskim osiem alianckich niszczycieli wykryło i zaatakowało oddział złożony z trzech niemieckich niszczycieli i jednej łodzi torpedowej. Bitwa pod Ushant była jedynym starciem z niemieckimi okrętami nawodnymi, w którym udział brała Błyskawica. Była to także ostatnia akcja bojowa dużych niemieckich jednostek na zachodzie i ostatnia duża bitwa morska w rejonie Europy. Zakończyła się zdecydowanym zwycięstwem Aliantów – Niemcy stracili dwa z czterech okrętów i nie mogli wykonać swojej misji.

W maju 1946 roku bandery polskich okrętów opuszczono, a załogi zwolniono ze służby. Okręty były formalnie przekazane rezerwie Royal Navy, ale Brytyjczycy nigdy nie zawiesili na nich swoich bander. Między 1951 a 1952 rokiem okręt przeszedł kolejną modernizację. Tym razem brytyjskie działa zastąpiono radzieckimi działami B-24 kal. 100 mm.

W 1956 roku okręt osiągnął niesamowitą prędkość wynoszącą 33 węzły, ale powracające problemy techniczne z napędem, a także wyposażeniem radiowym i elektronicznym wskazywały, że trzeba dokonać kolejnych napraw. Kolejne remonty wykonano w latach 1957–1961 i 1965–1966, ale w roku 1967 doszło do poważnego wypadku z udziałem jednostki napędowej, w wyniku którego zginęło kilku członków załogi. Ponieważ przywrócenie okrętu do stanu używalności wymagałoby wymiany wszystkich rur parowych, uznano, że dalsza eksploatacja okrętu jest nieopłacalna. Najpierw przekształcono go w okręt obrony wybrzeża, a następnie w 1976 na stałe zacumowano w Gdyni jako okręt-muzeum. W 1987 roku okręt-weteran odznaczono Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari – najwyższym odznaczeniem wojskowym w Polsce. Nigdy wcześniej żaden okręt nie został w ten sposób wyróżniony. W 2006 roku Błyskawica została symbolicznie połączona (twinned) z dawnym towarzyszem broni – kanadyjskim okrętem muzealnym, niszczycielem Haida, który stacjonuje w Hamilton.

Modelowanie okrętu

W grze odzwierciedliliśmy okręt w jego postaci z 1939 roku, z początków II wojny światowej.

Bateria główna: Siedem dział Boforsa kal. 120 mm/50 w trzech podwójnych wieżach i jednej pojedynczej.

Uzbrojenie torpedowe: Dwie potrójne wyrzutnie torped kal. 533 mm.

Uzbrojenie przeciwlotnicze: Dwa podwójne stanowiska działek przeciwlotniczych Boforsa kal. 40 mm i cztery podwójne stanowiska karabinów maszynowych Hotchkissa kal. 13,2 mm.

Dowodzenie Błyskawicą

Dowódca z 10 punktami umiejętności

• Cel priorytetowy
• Ostatni bastion
• Ekspert przeżywalności
• Ekspert w kamuflażu

Dowódca z 19 punktami umiejętności

• Cel priorytetowy
• Ostatni bastion
• Ekspert przeżywalności
• Ekspert w kamuflażu
• Zapalnik bezwładnościowy dla pocisków OB
• Podstawowy trening strzelecki
• Wszechstronność

Okręt ma cztery miejsca na ulepszenia. Polecamy następującą kombinację:

• Modyfikacja 1 głównego uzbrojenia
• Modyfikacja 1 układu sterowania lub Modyfikacja 1 doładowania silnika
• Modyfikacja 1 systemu celowania
• Modyfikacja 2 układu sterowania

Błyskawica w bitwie

To jeden z najpotężniejszych niszczycieli swoich czasów. Okręt polskiej marynarki  VII Błyskawica wyróżnia się pierwszorzędną mobilnością, doskonałą artylerią i skutecznymi torpedami. To prawdziwa gratka dla tych, którzy cenią sobie swobodę w doborze taktyki.

• Doskonała prędkość maksymalna, wynosząca 39 węzłów.
• Przyzwoita pula PW jak na niszczyciel.
• Siedem szybkostrzelnych dział kal. 120 mm o dobrym zasięgu i balistyce.
• Skuteczne uzbrojenie torpedowe o zasięgu 8 km i krótkim przeładowaniu, wynoszącym 70 sekund.
• Zarabia więcej kredytów w każdej bitwie, a dzięki kamuflażowi otrzymuje także 50% więcej PD, a koszty jej obsługi po bitwie są o 10% mniejsze.