Post apokaliptyczny Lex.

   Po dłuższej nieobecności, ze względu na poważną awarię sprzętu, rzuciłem się na naszą ulubioną grę, jak Reksio na soczysty boczek. Akurat weszła nowa aktualizacja z trybem „Brutalna Walka”. No i odleciałem. Jako maniak klimatów post apokaliptycznych, z pianą na wyszczerzonej paszczęce założyłem swój strój, chwyciłem meawestkę i stanąłem za sterami groźnie wyglądających okrętów. Niestety, mój początkowy entuzjazm został porządnie ostudzony… Ale po kolei…

   Zacznijmy od plusów. Po primo, genialny, jakby żywcem wyjęty z klasycznego „Mad Maxa” wygląd okrętów, po dozbrajanych różnymi blachami i odpadkami, oraz pomalowanych w różne, różniste graffiti. Po secundo, świetna manewrowość niszczycieli – okręty kręcą zadkami, jak tancerka z „Moulin Rouge”, dzięki czemu można szaleć między wrażymi torpedami jak Piątek na polu karnym przeciwnika. Po tercjo, świetna, żyjąca mapa, z rozsypującymi się wysokościowcami i zmniejszającym się polem walki, które ogranicza ognisty pierścień (za który lepiej się nie zapuszczać, gdyż grozi nam to szybką wycieczką do świętego Piotra na piwo…

   No i plusy się skończyły… A minusy? Cytując klasyka: „Ło paaanieeee, a kto to panu tak sp…ił?!”. Na początek weźmy uzbrojenie. Chyba tylko w jednym niszczycielu możemy sterować osobiście ogniem dział, w pozostałych mamy tylko torpedy (fakt, komputer całkiem celnie wali z dział, ale ich marny zasięg, i nie za duży damage powodują, że to tylko dodatek…). Niestety, torpedy jest dość łatwo wymanewrować, tym bardziej, że na ogół gracze mają w nosie współpracę z sojusznikami z drużyny, przez co, gdy po przeciwnej stronie mamy drużynę, która gra w dywizjonie… Cóż, idziemy na dno szybciej niż U-Boot podczas zanurzenia awaryjnego… Nie raz miałem sytuację, że nagle widzę przed sobą zupę torpedową, i choć bym nie wiem jak manewrował, to parę rybek wyłapywałem. Jedyne pocieszenie w tym, że jak masz znajdźkę przywracającą energię, to jakoś da się jeszcze nawiać… Kolejny minus to właśnie gra dywizjonów przeciw randomkom. Dobrym pomysłem było by rozgraniczenie – osobny tryb dla graczy randomowych i osobny dla dywizjonów, wtedy szanse były by troszkę bardziej wyrównane.

   Reasumując, czy podoba mi się nowy tryb? Cóż, chciał bym powiedzieć, że z powyższych przyczyn można sobie go o kant pupy rozbić, ale, jako, że jestem maniakiem takich klimatów… No kurcze, uwielbiam go!!! 😀 Mimo wszystkich niedoróbek, świetny, szybki odstresowywacz i przerywnik od standardowej gry. Polecam!!!

Już niebawem moje nowe teksty, do zobaczenia na cyfrowych wodach, Kapitanowie!

Paweł Lex Lemański