Brytyjski lotniskowiec poziom VIII: Implacable
W drugiej połowie lat 30. XX wieku, w związku z gwałtownym rozrostem niemieckiej, włoskiej i japońskiej floty, Brytyjska Admiralicja stanęła przed wyzwaniem zwiększenia liczby lotniskowców w Royal Navy. Najlepszym okrętem tego typu był Ark Royal, zwodowany w ramach programu morskiego z 1934 roku. Jego projekt miał być wykorzystany za bazę dla nowych lotniskowców. Warunkiem koniecznym dla nowego lotniskowca miał być solidny pancerz: hangar musiał być chroniony z każdej strony, w tym również pokładu lotniczego. Aby osiągnąć ten cel, jednocześnie mieszcząc się w ograniczeniu 23 000 ton wyporności nałożonym przez Traktat londyński, projektanci okrętu zmniejszyli rozmiar hangaru o jeden poziom w porównaniu do Ark Royal, co zmniejszyło rozmiar grupy lotniczej o połowę.
W rezultacie powstała klasa Illustrious, której hangar był chroniony przez gruby na 114 mm pancerz boczny i opancerzony pokład lotniczy o grubości 76-milimetrów, (który służył za osłonę przed 1000-funtowymi bombami). Wadą tegoż okrętu była jednak dość mała grupa lotnicza. Trzy okręty tej klasy zostały zwodowane w okresie wiosna-lato 1937 roku. Na czwartym okręcie tej serii, Indomitable, którego zwodowano jesienią tego samego roku, podjęto próbę naprawienia problemu niezwykle małej liczebności grupy lotniczej. Hangar okrętu został poszerzony poprzez zbudowanie dodatkowego półhangaru. Pozwoliło to na zwiększenie pojemności lotniskowca do 45 samolotów, lecz jednocześnie poskutkowało redukcją pancerza bocznego do grubości 38 mm w celu zmniejszenia wagi górnej części okrętu.
HMS Implacable zwodowano 21 lutego 1939 roku w stoczni Fairfield Shipbuilding and Engineering Co. w Szkocji. Aby zwiększyć jego szybkość, inżynierowie zastosowali wał napędowy z turbiną wyposażoną w przekładnię, co spowodowało niewielkie zmiany rozkładu wnętrza. Powiększono pojemność hangaru, co pozwoliło 60 samolotom na stacjonowanie w nim.
Prace konstrukcyjne na obu okrętach przebiegały nieśpiesznie, ponieważ siły przerobowe zostały skierowane do tworzenia okrętów eskortujących. Lotniskowiec wszedł do służby w sierpniu 1944 roku i został przydzielony do Home Fleet. Po wzięciu udziału w operacji przeciw niemieckim okrętom wojennym w Norwegii – w tym przeciw Tirpitzowi – w marcu 1945 roku, lotniskowiec został przeniesiony do pierwszej eskadry operującej w teatrze działań wojennych na Pacyfiku. W czerwcu Implacable zaatakował japońską bazę morską umiejscowioną na atolu Truk, a na przestrzeni lipca i sierpnia przeprowadzał naloty na cele w Japonii oraz ruch tranzytowy u jej wybrzeży. Po wojnie lotniskowiec posłużył jako transport dla więźniów wojennych aliantów oraz żołnierzy do Australii i Kanady. W 1946 roku powrócił do Wielkiej Brytanii. W latach 1949–1950 Implacable stanowił okręt flagowy Home Fleet, po których upływie został przeniesiony do rezerwy na dwa lata, zanim został przekształcony w okręt szkoleniowy. W latach 1952–1954 HMS Implacable nosił miano okrętu flagowego eskadry szkoleniowej Home Fleet. 1 września 1954 roku okręt został zwolniony ze służby w Royal Navy i sprzedany na złom 27 października, 1955 roku.
Model okrętu w grze
Model lotniskowca HMS Implacable w grze przedstawia jego faktyczny wygląd w 1944 roku. Integralną częścią jego masywnego kadłuba jest hangar lotniczy. Pokaźna „wyspa” z szerokim kominem została umieszczona po stronie sterburty okrętu. Działa uniwersalne 114/45 Mk. III ulokowano na dwóch stanowiskach; ustawiono je parami na końcach pokładu lotniczego wzdłuż obu boków okrętu, zarówno na dziobie, jak i rufie (w sumie osiem stanowisk: cztery wzdłuż lewej burty, cztery wzdłuż prawej; oprócz wspomnianych czterech dział po każdej ze stron okrętu, dwa stanowiska umieszczono na wprost od śródokręcia, a kolejne dwa w stronę przeciwną on niego). Mniejszy kaliber artylerii na kadłubie A jest rekompensowany pięcioma armatami 40 mm pom-pom z ośmioma działami, trzema poczwórnymi „pom-pomami” o kal. 40 mm, dwunastoma pojedynczymi działami Bofors Mk. VII, ośmioma podwójnymi stanowiskami Oerlikon, a także czternastoma pojedynczymi Oerlikonami. Z kadłuba B usunięto działa pom-pom i zastąpiono je pięcioma stanowiskami Bofors Mk.VI zawierającymi sześć dział, a także trzema podwójnymi stanowiskami Mk. IV Hazemeyer. Zwiększono liczbę pojedynczych wieżyczek Bofors Mk. VII do dwudziestu dzięki wymontowaniu podwójnych stanowisk Oerlikon.
