„Czołgi na mapie” #7 – górska Przełęcz

Nie ma tu stepowej suszy, nie ma tu także nocy polarnych, ale są kaukaskie równiny, góry i niziny otwierające wiele możliwości dla czołgowych batalii. Wraz z różnymi taktykami, poznamy kozackie legendy i obrzędy religijne dawnych Czeczenów, zanurzając się w górzystym terenie mapy „Przełęcz”.

1. Półwysep Kolski

Kolejka linowa, Murman-Seilbahn została zbudowana przez Niemców w latach 1941-1942, w celu przeniesienia swojego frontu w kierunku Murmańska. Prace prowadzono – od Petsamo (Pieczenga), aż do byłej Kolonii – na długości 55 km.

To była najdłuższa, wojskowa kolejka linowa. Składała się z kilku niezależnych odcinków. Każda część miała swoje stacje przeładunkowe, mechanizm powrotny, a także napęd mechaniczny. Wykorzystywano wózki dwóch rodzajów: drewniany i metalowy kosz-czerpak. Wewnątrz stacji, wagonetki automatycznie odczepiały się od liny i były ręcznie przetaczane na tory.

Po wojnie, żołnierze i mieszkańcy zdemontowali drogę. Obecnie w rejonie Titovki znajduje się muzeum publiczne, które przechowuje artefakty z czasów wojny (WSPÓŁRZĘDNE).

2. Region Krasnodar, wieś Pshada

Istnieje mnóstwo teorii o przeznaczeniu dolmenów. Oficjalna nauka skłania się ku tezie, że zbudowano je dla szlacheckich pochówków. Kozackie legendy głoszą o narodzie gigantów, który z litości do swoich sąsiadów: Liliputów, zbudował im kamienne mieszkania. W popularnych książkach Megre pojawia się teza, że dawni mędrcy dobrowolnie umierali przy dolmenach, aby w ich wnętrz zostawić swego ducha. Właśnie dlatego co roku tysiące osób przyjeżdża porozmawiać z duchami w dolmenach. Istnieją także egzotyczne tezy: portale do innych światów, rezonatory zwiększające żyzność gleby, spiżarnie, środek do komunikacji z istotami pozaziemskimi, starożytne ule dla pszczół. Jednak mimo wszystko, wciąż zachowują swoją tajemnicę (WSPÓŁRZĘDNE).

3. Republika Północnej Osetii – Alania, wioska Hidikus

Na mapie „Przełęcz” możemy znaleźć ruiny, których pierwowzorem są ruiny średniowiecznych osetyjskich wież. Osetyjczycy nazywali je „ganah”. Były to domy bogatych klanów, gdzie można się było schronić przed atakami przeciwnika. W tej epoce, rozpowszechniane było przysłowie „Człowiek za życia musi mieć rodową wieżę, a po śmierci – kryptę”. Niektóre wieże służyły klanom nie tylko w czasie wojen, ale także jako stałe mieszkanie. Górale nadal budowali wieże, aż do pierwszej połowy XVIII wieku.

 

Przedstawione na fotografii ruiny wież, znajdują się na terenie męskiego klasztoru prawosławnego w Kurtat Gorge (WSPÓŁRZĘDNE).

4. Republika Czeczeńska, wieś Dere

Słynne wieże Vainakh. Wieże wykorzystywano zarówno w celach obronnych jak i mieszkaniowych. Typowe wieże Vainakh miały kwadratową podstawę o boku 6 do 12 metrów i 10-25 metrów wysokości. Ściany z kamiennych bloków był pochylone do wewnątrz, a ich grubość zmniejszała się na wyższych kondygnacjach.

 

Wieże ozdabiano religijnymi petroglifami, a budowie wieży towarzyszyły rytuały. Przy pomocy zwierzęcia, np. byka, sprawdzano „czystość” miejsca. Jeżeli zwierzę wieczorem zasnęło, to miejsce było uważane za „czyste”. Później dowolne zwierzę przynoszono jako ofiarę, często była to owca. Po tych obrządkach, szanowany człowiek wsi, który miał „szczęśliwą rękę”, dotykał pierwszego kamienia i błogosławił początek prac. Najstarsze budynki oraz ruiny znajdujące się na tym terenie, datowane są na pierwsze stulecie naszej ery (WSPÓŁRZĘDNE).

5. Republika Ałtaju, rzeka Bija

Step Chui – to międzygórska kotlina, położona w Kosh-Agach, rejonie Republiki Ałtaju. Znajduje się ona za stepem Kurai, jeśli by podróżować w stronę Mongolii i jest symboliczną granicą pomiędzy altajskimi i kazachskimi osiedlami.

 

Na stepie Chui – panuje surowy klimat. Step Chui w górach Ałtaj – to najbardziej suchy i najzimniejszy obszar. Z grzbietu Chikhachev do kotliny, spływają rzeczki Kyzylshin i Yustyd, które, łącząc się, tworzą rzekę Biję. Ona dzieli step na dwie części. Woda w niej jest przejrzysta i zabarwiona na żółtawy kolor (WSPÓŁRZĘDNE).

---

Mapę „Przełęcz” wypuszczono 11 maja 2011 roku i została ogłoszona pod nazwą „Kaukaz”. Właśnie do tego regionu przenosi nas atmosfera i górski klimat mapy. Na Kaukazie Północnym znajdowały się złoża wielu strategicznych zasobów dla ZSRR. Podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, w ofensywie na tym froncie Niemcy utworzyli specjalną armię. Operacja przejęcia Kaukazu przeszła do historii pod nazwą „Edelweiss”.

 

Mapę wyróżnia jej zawartość: niewielki obszar walk, mało znaczących obiektów i dróg do manewrów. Centrum mapy zajmuje most i nizinka, każda baza ma swoją „półkę” i każda z tras jest równo dostępna dla każdej z drużyn.

 

Na wzgórzu, które otwiera drogę do centrum od południowej bazy, umieszczono wieżę. Kaukaz stał się miejscem skrzyżowania kultur różnych cywilizacji, a architektura wieży Vainakh – unikalnym dziedzictwem tego regionu. Wszystkie formy są racjonalne i harmonijne. Budownictwo takich wież na Kaukazie zostało połączone z szeregiem pogańskich rytuałów. Unikalne wieże na wzgórzu przeplatają się z dawnymi osetyjskimi ruinami.

 

Na lewo od południowej bazy, prowadząca droga omija zbocze gór pokryte rzadkim lasem. Wśród drzew i krzaków można zauważyć starożytne i tajemnicze kamienne konstrukcje – dolmeny. Ich wygląd nawiązuje do epoki neolitu, ale ich przeznaczenie wciąż jest nieznane. Zwolennicy każdej z teorii znajdują w dolmenach swoją magię i powód, by podążać drogą przez doliny i lasy regionu Krasnodarskiego.

 

Z lewej strony od północnej bazy, dwie skały połączone są kolejką linową. Jako pierwowzór posłużyła najdłuższa, wojskowa kolejka linowa zbudowana przez Niemców w kierunku Murmańska. W skale po prawej stronie ukryte jest wejście do kopalni, obite w drewniane pale. Stąd startuje droga wzdłuż lodowca.

 

I każda z dróg: krótka przez centrum i most, czy drogi prowadzące na około mapy – dają czołgom możliwości ukrycia się przed ogniem przeciwnika i stosowania swoich taktyk.

 

Nie zważając na fakt, że mapę zagospodarowano niewielką liczbą obiektów i małą ilością dróg, to i tak jest na co popatrzeć!

Źródło: Portal RU

W następnych artykułach, nadal będziemy podróżować po różnych lokalizacjach World of Tanks i odnosić się do miejsc w rzeczywistym świecie! W poprzednich materiałach opowiadaliśmy o „mapach”:

• mglisty Himmelsdorf,
• Widepark,
• Ensk,
• piaszczysty El Halluf,
• czerwone maki na Klasztorze,
• wzburzona Wichura.

Kliknij, żeby powiększyć