Niewidzialne okręty, cz. I

W dzisiejszych czasach dosyć ciężko pozostać niewykrytym jeśli nad głowami latają samoloty i satelity. Jak więc radzi sobie marynarka wojenna i jak pokonuje ona takie urządzenia jak radar? Ten artykuł wiele wyjaśni.

Kamuflaż

Niewidzialność pojazdów wojskowych osiąga się dzięki pięciu podstawowym elementom:

• Zastosowanym materiałom,
• Pokryciu pancerza,
• Geometrii i kształtu,
• Wyciszeniu (pasywnemu i aktywnemu),
• Odpowiedniej taktyce.

Ten ostatni aspekt zależy od sytuacji, ale pierwsze cztery można opracować w laboratoriach.

Materiały są najczęściej kompozytami na bazie włókien szklanych, a nie twardych metali, dzięki czemu pochłaniają one część promieniowania radarowego. Są one tak projektowane, aby odbite od nich echo radarowe było jak najsłabsze i rozproszone. Niektóre z okrętów są także wyposażone w pasy demagnetyzacyjne, czyli okablowanie nadprzewodzące oplatające całą jednostkę.

Dodatkowo echo radarowe osłabić można pokrywając całą powierzchnię kadłuba i nadbudówek farbą pochłaniającą promieniowanie radarowe, składającą się z malutkich kulek karbonylowo-żelazowych lub ferrytowych. Takie malowanie powoduje, że docierające doń fale radarowe są przetwarzane w ciepło. Dzieje się tak dlatego, gdyż materiały tego typu wykazują zmienne pole magnetyczne, które w momencie omiatania wiązką radarową, zaczyna oscylować na poziomie molekularnym. Fale grzęzną wewnątrz kulek i wypromieniowują swoją energię w postaci ciepła.

Geometria jest także niezwykle ważna dla niewykrywalności. W przypadku radaru, skomplikowane bryły generują znacznie czystsze i łatwe do zidentyfikowania odbicie niż w przypadku obiektów o prostym kształcie. W związku z tym, nowoczesne okręty budowane w technologii stealth mają właśnie bardzo zwartą budowę, dodatkowo na masztach mają instalowane ochronne kopuły i czujniki, zwane radomami. Współczesne okręty charakteryzują się więc niezwykle czystymi liniami, a ich burty i nadbudówki posiadają minimalną liczbę drzwi.

Na okrętach wojennych, hałas generowany jest przez szum rozcinanej wody, generatory energii oraz całą maszynerię pokładową. Za szum wody odpowiadają zasady dynamiki płynów, a powstaną one w wyniku zaburzenia przepływu wody wzdłuż burt okrętu. Wynikające z tego drgania mogą być wykryte przez radary typu SAR oraz sonary, co pozwala wrogom na określenie pozycji jednostki, jej prędkości i kursu jakim się porusza. Aby zapobiegać wykryciu przez takie urządzenia, okręty napędzają silniki diesla o niewielkiej mocy, wspomagane przez systemy rozpraszania ciepła, co utrudnia wykrycie przez detektory podczerwieni. Wewnątrz znajdują się dodatkowo systemy kamuflażu akustycznego, których działanie polega na wytwarzaniu małych bąbelków, które skutecznie zakłócają odczyty sonarów. Przestawimy cztery przykłady pływających cudów technologii, wśród których są niszczyciele i okręty podwodne o kanciastych liniach. To wszystko już niebawem.

Co jeszcze warto wiedzieć?

Radar

Pozycje statków i okrętów określa się zazwyczaj dzięki użyciu ogromnych systemów radarowych zlokalizowanych na lądzie i przesyłaniu zebranych przez nie danych pomiędzy ruchomymi i stacjonarnymi stacjami radarowymi. Przy pojawieniu się technologii stealth, ich praca jest znacznie trudniejsza.

Kuter rybacki

Taki zwykły kuter rybacki ze względu na swój skomplikowany kształt i brak technologii stealth, daje zazwyczaj bardzo wyraźne echo radarowe.

Odrzutowce wojskowe

Niektóre samoloty wyposażone są w radary wyspecjalizowane w wykrywaniu jednostek pływających. Systemy takie można jednak oszukać stosując zagłuszacze, pokrycia pochłaniające fale radarowe oraz kopuły radarowe.

Satelity

Wszystkie nowoczesne okręty wykorzystują systemy lokalizacji satelitarnej, które pozwalają na sprawną nawigację i ustalenie, jakie jednostki znajdują się w pobliżu.

Podwodne dziedzictwo

Dawniej łodzie podwodne nie były projektowane z myślą o pozostaniu niewidzialnymi jednostkami. Ich główną metodą ochrony było zanurzenie i pozostawanie pod powierzchnią.

Porównaj niewidzialność!

3 miejsce: Sea Shadow

Ten wycofany już z użycia okręt, był poligonem dla technologii stealth. Jego nisko profilowy, podwójny kadłub dawał bardzo niewielkie echo radarowe.

2 miejsce: Typ 45

Przy podobnie niskim profilu, lecz wielokrotnie większy, wszechstronnie uzbrojony niszczyciel typu 45 stanowi ogromną siłę.

1 miejsce: USS Zumwalt

Oto mistrz niewidzialności. Jego kadłub właściwie nie generuje szumu wody, napędzają go ciche silniki i wyposażony jest w działa elektromagnetyczne.

Jakie jednostki zostaną omówione?

USS Zumwalt

• Typ: Niszczyciel
• Zadania: Wielozadaniowy, do działań na morzu i na „lądzie”
• Wyporność: 14 564 ton
• Długość: 182,9m
• Szerokość: 24,6m
• Zanurzenie: 8,4m
• Napęd: Dwie turbiny gazowe Rolls-Royce
• Moc: 78 000 kW (104 600 KM)
• Prędkość maks.: 31 węzlów (56 km/h)

Okręt podwodny klasy Virginia

• Typ: Okręt podwodny pierwszego uderzenia
• Zadania: Wszechstronne misje podwodne
• Wyporność: 7 900 ton
• Długość: 115m
• Szerokość: 10m
• Napęd: Reaktor jądrowy S9G
• Moc: 29 828 kW (40 000KM)
• Prędkość maks.: 25 węzłów (46 km/h)

USS San Antonio

• Typ: Okręt desantowy
• Zadania: Transport oddziałów i pojazdów, akcje bojowe w strefie przybrzeżnej,
• Wyporność: 24 900 ton
• Długość: 209m
• Szerokość: 32m
• Zanurzenie: 7m
• Napęd: cztery silniki diesla
• Moc: 31 200 kW (42 400 KM)
• Prędkość maks.: 23 węzły (41 km/h)

Okręt wojenny typ 26

• Typ: Fregata
• Zadania: Bezpieczeństwo na morzu, zwalczanie piractwa, desant oddziałów lądowych
• Wyporność: 5 400 ton
• Długość: 148m
• Szerokość: 19m
• Napęd: Turbiny gazowe i silniki diesla
• Moc: nieznana
• Prędkość maks.: 28 węzłów (52 km/h)

Wyczekujcie kolejnych artykułów na ten temat!